پارسا پورحسن: بازی با زمان با اینکه جای خود را پیدا نمی‌کند، اما چه از لحاظ اهمیت تکنیکی و چه از لحاظ اهمیت روایی به عنوان القا کننده‌ی سردرگمی، به فضای بسته که اکثر آنها ترسیم سربازهای در هم تنیده در محیطی خفه بوده، تاثیر کنش جنگ را در مخاطب تشدید می‌کند.

روزنامه گاردین: نولان از ابتدا بیننده را با هرج‌ومرج و ترس، تصویر‌های خارق‌العاده و خیره‌کننده، احاطه می‌کند. به‌خصوص پلی پر از سرباز که تا وسط دریا کشیده شده که در معرض حمله هواپیماهای دشمن قرار دارد. این بیانی معمارانه از اشتیاق محکوم‌شده بازگشت به خانه است.