یاسمن خلیلی‌فرد: «وقتی برگشتم» را می توان فیلمی خاطره بازانه و نوستالژیک دانست و چنین فیلم هایی عموماً با دو برخورد از سوی تماشاگران مواجه می شوند؛ برخی تماشاگران این فیلمها را پس می زنند و برخی به شدت با آن ها ارتباط برقرار می کنند.

مدیسا مهراب پور: «وقتی برگشتم» لحظات سرخوشانه و ملودراماتیک خوب زیادی دارد که به‌اندازه است و از کلیت فیلم بیرون نمی‌زند، الکی بزرگنمایی نمی‌کند و حدش را خوب می‌شناسد. همین باعث می‌شود تماشاگر با لبخندی خوش از تجربه لذت‌بخش تماشای یک فیلم پاییزی درست‌ودرمان از سالن سینما بیرون بیاید.

هنگامه ناهید: وقتی برگشتم فیلمی زنده است که سعی دارد بگوید هیچ‌کس و هیچ‌چیز ارزشمندتر از خانواده و اصول اخلاقی نیست و خلاصه رویاهای‌مان، تعبیر می‌شوند.

تبیان: ما بجای فیلمساز از برگمان بزرگ خجالت می‌کشیم و با خود می‌گوییم که کاش بجای فیلم "وقتی برگشتم" به تماشای "خالتور" می‌رفتیم که حداقل تکلیفش با خود و مخاطب معلوم است و فیلم سطحی‌اش را با لایه‌های روشنفکرانه، بزرگ و عمیق جلوه نمی‌دهد و دست به عوام‌فریبی نمی‌زند.