ساناز رمضانی: سوژه سلطانی، جذاب است و در صورت پرداخت صحیح و سینمایی می‌توانست یکی از آس های جشنواره باشد اما ناپختگی این طرح «چراغ‌های ناتمام» را تبدیل به یک شکست دیگر در شب‌های سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر کرده است.

حانیه پایور: به طور کلی چراغ‌های ناتمام را اثری قابل قبول در کارنامه‌ی سلطانی دانست و مجددا این سوال را در ذهن مرور کرد که چرا غیر از نامزدی در بخش بهترین جلوه‌های ویژه میدانی در عنوان دیگری نظر داوران جشنواره سی و پنجم فجر را جلب نکرده است؟!

محسن دریالعل: «چراغ‌های ناتمام» فقط در حد ایده اولیه مانده است. ایده‌ای که ابتدا و انتهای خوب دارد اما بدنه و جزئیات علّی و معلولی که نتیجه را پدید بیاورد وجود ندارد و فقط تکرار درونیات و شخصیت است، آن هم تکراری اشتباه که مسیر روایت را دچار اشکال کرده است.

مهدی امینی: سرگردانی کارگردان و پیش‌تر از آن فیلمنامه نویس در جای جای فیلم مشهود است. مسأله یابی خوبی در فیلم انجام نشده است و همین باعث شده فیلم چندپاره شود.

مریم حبیبی: گویی فیلم های دفاع مقدس تمرینی است برای کارگردان شدن و شاید قرار است که با نزدیک شدن به این ژانر به عنوان شروع کار خیلی موانع را از جلوی پای او بردارد.

: تعریفی قهرمان گونه از یک نویسنده است که گه‌گاه با دیالوگ‌های شعارزده که این روزها معضل سینمای معاصر شده از واقعیت خود دور می‌شود.

امیر ارسلان صمدزاده: قرار است نویسنده‌ای داستان آرمان‌ها و آدم‌هایی حقیقی را تخیل کرده و از راه خیال به محسوسات عقلی و منطقی از دید مخاطب برساند، راهی که بی‌راهه است و قطعا نمی‌تواند دارای ارزش معنوی باشد.