سیدرضا صائمی: «سد معبر» حاصل همکاری دو جوان خوش سابقه سینما است که یکی برای بار دوم کارگردانی را تجربه می کند (محسن قرائی) و آن دیگری فیلمنامه اش را نوشته (سعید روستایی). قرائی پیش از این ، فیلم «خسته نباشید!» را ساخته و روستایی فیلم «ابد و یک روز» را.

یاسمن خلیلی‌فرد: در «سد معبر» هم همان بار تلخ ناشی از رئالیسم غلیظ و بی سانسورِ «ابد و یک روز» کاملاً مشهود است. فیلمساز و فیلمنامه نویس با دغدغه مندی اجتماعی خود به سراغ طرح مسئله ای حساس و در عین حال رایجِ این روزهای جامعه رفته اند.

ساناز رمضانی: «سد معبر» را فقط می‌توان یک فرصت ازدست‌رفته خواند که به‌جای واکاوی شرایط حساس کاراکترهایش، به معنای کلمه سیاه نمایی می‌کند و شاید همین هم باعث موفقیتش در جشنواره‌های خارجی باشد وگرنه نه ازلحاظ ساخت و نه محتوا حرف جدی برای گفتن ندارد.

نعمت باقری فرد: فیلم محسن قرایی و فیلمنامه‌ی سعید روستایی در لحظه‌ی بزرگی از تصمیم‌گیری هنری خود قرار گرفته‌اند. اینکه چطور می‌توان از واقعیت ها به وجوه نمادین پیوند زد و جهانی واقعی با بن‌مایه‌های اخلاقی و دینی ترسیم نمود. آیا با این جنس نگاه، می‌توان واقعیت را از خلال امری دینی دید

مدیسا مهراب پور: سد معبر از جمله فیلم‌های خوبی است که امسال در ستایش فقر ساخته‌شده‌اند؛ اما این برای کارگردانی که پیش تر از او «خسته نباشید» را دیده ایم، کافیست؟ معلوم است که نه! «سد معبر» برای محسن قرایی یک پسرفت و عقب‌گرد بزرگ محسوب می‌شود و بسیار ناامیدکننده به نظر می‌رسد.

مجید سانکهن: داستان فیلم واقعیتی جاری در کوچه و بازار شهر ماست . واقعیتی که مسولین باید برای آن فکری بکنند و ما مردم هم به نوبه خود، دردمندانه باید به فکر کمک به همدیگر باشیم.

محمد رضوانی‌پور: کاتارسیس شخصیت؟! خیر. این پایان‌بندی صرفاً باعث ابتر ماندن پیرنگ و همچنین بی‌جواب ماندن سؤالات تماشاگر از فیلم است.

محمدصادق باطنی: فیلم سد معبر بر خلاف خیلی دیگر از فیلمهای جشنواره امسال فیلمی خوش ریتم با بازیهای قابل قبول است، اما مشابه بخش اعظمی از فیلمهای امسال فیلمی تلخ و سیاه است.

علیرضا خوشکام: این بار طرف حساب‌مان بازوی اجرایی یکی از ارکان حاکمیت است. عٌمّالی که تقریبا در کف هرم هستند و هرچقدر از بالا دستشان حساب می‌برند، طلبکارانه‌تر از آن را از مردم، توقع حرف شنوی و اطاعت دارند!