سایه ترس بر سر چه کسی است؟!

 داستان فیلم در اولین شب زمستان می‌گذرد. یلدایی که برای چند دختر و پسر دانشجو می‌تواند به بدترین خاطره زندگی‌شان تبدیل شود. طبق قرار قبلی آنها برای یک برنامه بادبادک‌بازی به منطقه ساحلی در شمال می‌روند. در همان حوالی 3 مرد محلی حضور دارند که رفتارشان سایه ترس بر سر همه می‌افکند. آنها گوشت لازم دارند چون آشپز رستوران هستند...

بلایی که سر فیلمسازان جوان ایرانی؛ آنهایی که شاخص محسوب و سرمایه سالهای بعد محسوب می‌شوند؛ این بلا اینجا سر شهرام مکری  و فیلمش ماهی و گربه آمده است. اول باید اعتراف کرد که این فیلم ابتدا به ساکن در باغ سبز به تماشاگر نشان می‌دهد و شما در این حس و حالید که مشغول تماشای یک اثر متفاوت در یک ژانر کمتر استفاده شده در ایران هستید اما هرچه می‌گذرد اوضاع بدتر می‌شود و ماهی و گربه  در همان محدوده دایره‌ای که شهرام مکری ساخته گرفتار می‌آید. و اما چند نکته:

-زمان فیلم: بیش از 133 دقیقه؛ ماهی و گربه  زمان دارد. قرار است در این مدت داستانک‌های رئال اجتماعی و روتین و همچنین وحشت و ترس را ببینیم. ولی اینگونه نیست. تمام این دقایق اگرچه در احتمالا در ذهن کارگردان صرف تصویر تکنیکال شده اما نتیجه‌اش حوصله سر بر از کار درآمده است.

اگر ماهی و گربه  یک فیلم کوتاه زیر 50 دقیقه بود شاید یک فیلم اسکاری می‌شد اما در این محدوده زمانی واقعا جز فخرفروشی تکنیکی! چیز دیگری ندارد.

-شخصیت‌ها: معلوم نیست اینهمه تعدد کاراکتر در ماهی و گربه برای چیست و عمده آنها چه کاره هستند؟ برای همین است که بیشترشان نیز در همان چرخه زمان طولانی فیلم گرفتار می‌آیند. بازیها عمدتا حرفه‌ای نیست و جذاب از کاردر نیامده‌اند. منظورم اینست که مثلا اگر یک کامبیز و یک زهره و منوچهر دیگر هم به این فیلم اضافه می‌شد هیچ اتفاقی نمی افتاد که اگر همین تعداد از آنها کم می‌شد. آنها در این چرخه گرفتار شدند می آیند و می‌روند.-فرم و محتوا و مضمون: واقعا هنوز بر سر تعاریف فرم و محتوا و مضامین و حتی تعریف زمان و مکان و ژانر در سینمای ایران نظرها متفاوت و گاهی عجیب و غریب است. ماهی و گربه به لحاظ فرمی به هیچ عنوان اثری فرسوده نیست اما از آنسو نیز غافل نشویم. به لحاظ فرم ماهی و گربه  شبیه که نه، اصلا همان محدوده دایره فیلم کوتاه زیبای شهرام مکری  است. ماهی و گربه در همان فرم است. از این قرار است که تماشاگر خاص جای خود؛ تماشاگر عام نیز از دیدن ماهی و گربه می‌تواند به وجد بیاید. هرچه باشد میزانسن در ماهی و گربه مفهوم تکنیکال خود را حداقل بروز می دارد. سکانس افتتاحیه فیلم و تا سکانس کلبه و آشنایی با لوکیشن اطراف کمپ دخترها و پسرهای مسافر؛ عالی از کار درآمده است. در ادامه اما باز همان دایره بسته به سراغمان می آید. شخصیتی باید سوزنی به این دایره می‌زد. که این کاراکتر در ماهی و گربه وجود داشت.-در همه کشورها سرمایه انسانی سینما در زمینه فنی و محتوایی تمام شدنی است. و مدارس ملی سینما و دانشکده‌ها این سرمایه ها را تامین می‌کنند. سینمای ایران نیز مستثنی نیست و به خون تازه نیاز دارد. خون تازه جرات دارد ژانر نو را تجربه کند. ماهی و گربه  و کارگردانش جزو همین گروهند. این را باید به فال نیک گرفت. مکری  باید نقدها را بپذیرد و رو به جلو گام بردارد.