نقد و بررسی فیلم درود بر سزار!

برادران کوئن در سالهای اخیر بیش از آنکه علاقه مند به سوژه های مدرن در سینما باشند، به سراغ دهه های گذشته رفته اند و مشتاق به بررسی دوران مختلف تاریخ آمریکا بوده اند. آخرین اثر این دو برادر فیلم تحسین شده « درون لوین دیویس » بود که درباره جوانی عاشق موسیقی به نام لوین دیوس بود که در دهه ی 60 میلادی برای تبدیل شدن به ستاره موسیقی اتفاقات و شرایط مختلفی را تجربه می کرد. اینبار نیز برادران کوئن در ادامه بررسی تاریخ رویدادهای مختلف در ایالات متحده، به دهه ی 50 و دوران طلایی نظام استودیویی هالیوود رفته اند که داستان های جذاب بسیاری برایشان به همراه داشته است.

داستان فیلم درباره یک مدیر و کارچاق کن حرفه ای به نام ادی منیکس ( جاش برولین ) است که مشکلات گاهاً عجیب را برطرف می کند. یکی از مشکلاتی که ادی اخیرا با آن مواجه شده، ربوده شدن ستاره فیلم حماسی - مذهبی در حال ساخت به نام بیرد وایتلاک ( جورج کلونی ) توسط نویسندگان چپگرا است که به ازای تحویل او خواستار دریافت 100 هزار دلار شده اند. از طرف دیگر ادی باید مشکل جدی که شامل بارداری غیرمعمول یکی از ستارگان زن به نام دیانا ( اسکارلت جوهانسون ) می شود را نیز حل کند؛ اتفاقی که تبعات آن می تواند منجر به از بین رفتن حیثیت استودیو شود و...

ویژگی ارزشمندی که « درود بر سزار! » از آن برخوردار است، حضور برادران کوئن به عنوان کارگردان اثر است. این دو برادر با وسواس فراوان تاریخچه سینما را مورد بررسی قرار داده اند و به خوبی به جزئیات پشت صحنه و اتفاقات عجیب و غریبی که در آن دوران رخ می داد اشراف پیدا کرده اند. در اینجا کوئن ها برای روایت داستان هجوآمیزشان درباره نحوه فیلمسازی در دهه ی 50 میلادی، به نمایش چند فیلم مختلف در ژانرهای گوناگون در داستان پرداخته اند که هرکدام از آنها از جذابیت بسزایی برخوردار است.

نگاه ریزبینانه و طنازانه برادران کوئن در جدیدترین اثرشان همانند گذشته حضور چشمیگری دارد. طنز کوئن ها که در سالهای اخیر حتی به طنز « کوئنی » هم معروف شده، شامل دیالوگ های مملوء از کنایه اما هوشمندانه ای است که اغلب اشاره ای به رویدادی مهم و مستند در تاریخ دارد. این طنز با توجه به محتوای « درود بر سزار! » در اینجا رنگ و قوت بیشتری به خود گرفته و تقریباً تمام شوخی هایی که کوئن ها در جدیدترین اثرشان ارائه داده اند برگرفته از رویدادی واقعی در تاریخ فیلمسازی هالیوود است.

در یکی از داستان های فیلم، بازیگری با بازی دیانا موران ستاره ای معرفی می شود که بارداری او از مردی که هنوز با وی ازدواج نکرده، در شرف به خطر افتادن آبروی حرفه ای او و همچنین استودیویی است که با وی همکاری می کند. این شخصیت به نوعی برگرفته شده از ستاره سالهای دور سینما به نام استر ویلیامز است که تقریبا در تمام پروژه های مهمی که در آن سالها ایفای نقش می کرد، بطور ناگهانی اعلام می کرد باردار شده و به این ترتیب استودیو را به دردسر می انداخت! در داستان اصلی فیلم نیز داستان ربوده شدن ستاره فیلم با بازی جورج کلونی توسط نویسندگان ممنوع القلم، اشاره مستقیمی به ما به ازای بیرون چنین مسئله ای دارد که در سالهای دو گریبانگیر هالیوود شده بود و فیلمسازان و نویسندگان زیادی را از کار منع کرد. بازخوانی این پرونده های جذاب و تماشای هجوآمیز موقعیت هایی که از این اتفاقات ساخته شده، جالب و تماشایی از آب درآمده است.

با اینحال « درود بر سزار! » نقاط ضعفی هم دارد که از جمله آن نبود خط داستانی قوی و منسجم است. کوئن ها به خوبی توانسته اند تمام جزئیات مربوط به دوران نظام استودیویی را به تصویر بکشند و خرده داستانهای جذابی خلق نمایند اما نبود خط اصلی داستان مسنجم و یکپارچه، باعث شده تا جدیدترین فیلم برادران کوئن از حیث قصه پردازی در مرتبه پایین تری از فیلم قبلی شان یعنی « درون لوین دیویس » قرار بگیرد. جزئیات فیلم جدید برادران کوئن در بررسی تاریخچه سینما قابل تحسین است و از حیث موقعیت های طنز نیز اثری قابل اعتناست، اما پراکندگی داستان و عدم روایت یکپارچه خط اصلی داستان در « درود بر سزار! » اتفاقی نیست که در فیلمهای برادران کوئن عادت به دیدنش داشته باشیم.

در میان بازیگران مشهور فیلم که هرکدام حضور کوتاهی در فیلم داشته اند، جورج کلونی و جاش برولین حضور پررنگ تری داشته اند. با اینحال لیست بلند بالای بازیگران مطرح « درود بر سزار! » به خوبی موفق شده اند در اندک زمانی که در اختیارشان قرار گرفته، بهترین نقش آفرینی را از خود به نمایش بگذارند. چنینگ تاتم با حرکات موزون اش شباهت های زیادی به جین کلیِ دوران کلاسیک سینما و ستاره فیلم « آواز زیر باران » پیدا کند،تماشای حرکات او در فیلم قابل تحسین است. توانایی اجرای موقعیت های طنز توسط جورج کلونی نیز در « درود بر سزار! » به کمکش آمده و نتیجه کار نیز رضایت بخش است. جاش برولین که این روزها وضعیت بسیار خوبی در سینما دارد نیز در نقش کارچاق کن باور پذیر است.

« درود بر سزار! » را می توان هدیه برادران کوئن به طرفداران پروپا قرص سینما قلمداد کرد؛ طرفدارانی که علاقه فراوانی به تاریخچه سینما دارند و بارها درباره ارتباطات و نحوه فیلمسازی در دوران نظام استودیویی هالیوود مطالعه کرده اند. برادران کوئن اگرچه در « درود بر سزار! » اتفاقات دوران نظام استودیویی را به هجو کشیده اند و یک دوجین شخصیت عجیب که تقریبا همگی آنان در دنیای واقعی نیز صاحب هویت مشخصی بوده اند را به طنز کشیده اند، اما در نهایت حسرتی برای مخاطب بر جای می گذارند و آن نمایش به انتها رسیدن تمام آن شکوه و جلالی بود که هالیوود هرگز باور نمی کرد روزی به انتنها برسد.