نقد و بررسی فیلم لندن سقوط کرده است

در سال 2013 فیلمی تحت عنوان « المپیوس سقوط کرده است » به اکران درآمد که درباره حملات تروریست ها به کاخ سفید بود. فیلمی که ارزش هنری قابل اعتنایی نداشت اما به لطف اکشن قانع کننده اش توانست طرفدارانی بدست آورد و با فروش خوبی هم که در گیشه داشت، علناً مهر تاییدی برای ساخت قسمت دوم اثر زد. اما هیچکس واقعا نمی دانست که آیا باز هم قرار هست در قسمت دوم شاهد حملات تروریستی و سپس توفیق رئیس جمهور ایالات متحده باشیم یا خیر. حال پس از گذشت 3 سال، دومین قسمت ابن اثر با نام « لندن سقوط کرده است » که کارگردان ایرانی، بابک نجفی، آن را کارگردانی کرده، به اکران درآمده که در مقایسه با قسمت اول در هر بخش، یک قدم رو به عقب محسوب می شود.

داستان فیلم پس از اتفاقاتی که در کاخ سفید رخ داد و چیزی نمانده بود که رئیس جمهور آمریکا به دیار باقی بشتابد رخ می دهد. مامور ارشد سرویس مخفی یعنی مایک ( جرارد باتلر ) حالا دیگر به فکر بازنشستگی افتاده چراکه بزودی پدر خواهد شد و باید خودش را برای دوران پدری آماده کند و همچنین در کنارش همسرش ( رادا میشل ) زندگی بی دردسری را ادامه دهد. اما مرگ غیر منتظره نخست وزیر انگلستان باعث می شود تا روسای جمهور اغلب کشورهای جهان برای مراسم خاکسپاری به انگلستان دعوت شوند و در این بین مایک نیز می بایست در این سفر رئیس جمهور آشر ( آرون اکهارت ) را همراهی نماید. اما به محض وارد شدن این افراد ، حملات تروریستی آغاز می شود و پاکستانی ها و البته کامران (!) وارد جریانی می شوند که هدفشان برهم زدن آرامش دنیا و ترور است.

با نگاهی به گذشته می توان به این نکته پی برد که قسمت اول « لندن سقوط کرده است » اثری شایسته و قابل احترام نبود. اما نکته جالب اینجاست که قسمت دوم اثر به مراتب اثری ضعیف تر و کلیشه ای تر در مقایسه با قسمت اول است که فیلمنامه مشخصی ندارد و مجموعه ای از موقعیت های اکشن را به تصویر می کشد که در همان بخش نیز سرشار از ایراد است.

« لندن سقوط کرده است » در کمال ناباوری بار دیگر داستان حمله به رئیس جمهور و دفاع مایک است. داستانی که در قسمت اول نیز ایرادات ریز و درشت فراوانی در منطق روایی آن به چشم می خورد. اما حالا این ایرادات در قسمت دوم بسیار پررنگ تر و به واقع، حماقت آمیز تر شده بطوریکه فکر کردن به جزئیات چگونگی رخداد آنها، می تواند حتی منجر به جنون مخاطب گردد! البته « لندن سقوط کرده است » صرفاً یک اثر اکشن محسوب می شود و در اینجا نیز می توان از آن به عنوان اکشن رده « ب » نام برد. اما زمانی که بدانیم این اثر با بودجه هنگفت و عوامل حرفه ای تولید شده ، آنگاه نمی توان به راحتی چشم بر روی ایرادات فیلم بست.

« لندن سقوط کرده است » در بخش اکشن با افت فاحشی مواجه شده و دیگر طراوت نصفه و نیمه گذشته را هم برای طرفدارانش به همراه ندارد. مایک در قسمت دوم نیز خود را درگیر موقعیت های پر استرسی می کند که همگی آنها قرار است منجر به یک زد و خورد مسلحانه یا فیزیکی گردد، با این تفاوت که اینبار فیلمنامه نویسان برای راحتی کارشان تصمیم گرفته اند تا منطق را به حداقل درجه ممکن سوق دهند تا مخاطب حداقل زحمت ممکن را هم برای تفکر به خود نبیند.

متاسفانه سازندگان در ساخت قسمت دوم مفاهیم سیاسی را بیش از پیش مطرح کرده اند و موضع گیری های آشکار و شعارهای سیاسی کَر کننده، از جمله مواردی هست که اجازه نخواهند داد مخاطب بتواند از حداقل پتانسیل های اکشن فیلم نیز استفاده نماید. سیاه و سفید نشان دادن غرب و شرق و تاکید بر شرافت سیاستمداران آمریکایی در مواجه با بحران های جهانی ( با تاکید بر ارجحیت اخلاق و خانواده ) ، از جمله مواردی هست که غلظت آن در « لندن سقوط کرده است » بطور غیرطبیعی افزایش پیدا کرده و باعث شده تا این مفاهیم حالتی مضحک به خود بگیرند.

جرارد باتلر که این روزها همزمان، فیلم ضعیف « خدایان مصر » را بر پرده سینماها دارد، نمایشی ضعیف در « لندن سقوط می کند » از خود به نمایش گذاشته است. حضور او در قسمت اول این مجموعه برای مخاطب سینمای اکشن به مراتب قابل قبول تر بود؛ وی در این فیلم به مراتب منفعل تر و آزار دهنده تر به نظر می رسد. آرون اکهارت و مورگان فریمن نیز به جز صحبت از شرافت و جان فشانی، کار دیگری برای انجام دادن نداشته اند.

بابک نجفی که فیلمساز ایرانی الاصل سوئدی است، در مهمترین تجربه فیلمسازی اش تا به امروز، اثری بی ارزش را روانه سینما کرده که اگر بودجه قابل توجه و بازیگران مشهور در آن حضور نمی داشتند، کمتر کسی را می شد یافت که خریدار آن باشد. در « لندن سقوط کرده است » نه خبری از اکشن خالص است و نه فیلمنامه ای که بتواند بر داشته های مخاطب بیفزاید. فیلم تریبونی برای تبلیغ سیاست است که در میان آن گاها چندتایی ماشین و هلکوپتر نیز منفجر می شوند تا سکانس اکشن بوجود آید. شاید باور کردنش سخت باشد اما « لندن سقوط کرده است » حتی چند قدم عقب تر از « المپیوس سقوط کرده است » است.