نقد و بررسی فیلم سینمایی نفس نکش

زمانی که تریلر اکشن آزاردهنده ی "فدآلوارز" در فستیوال "جنوب از طریق جنوب غربی" اکران شد ، هنوز بدون نام بود – تا اینکه چندروز پس از اکران تهیه کنندگان فیلم ، اسکرین جمز و گوست هوز پیکچر اعلام کردند که نام این اثر " نفس نکش" خواهد بود.درآن موقع گمان میکردم که شاید عنوان فیلم ارجاع مستوری باشد به تریلر" تا تاریکی صبر کن 1967" با بازی "آدری هیپبورن" درنقش زن کوری که از خودش و آپارتمانش در برابر قاتلی گردن کلفت ، با بازی بیادماندنی آلن آرکین ، دفاع میکند.

با خطر دور زدن دستورعنوان فیلم و نفس نفس زدن بیش از حد انتقادی خودم ، خوشحالم ازینکه میتوان بگویم که " نفس نکش" اساساً نسخه ی بزرگ شده ی " تا تاریکی صبر کن" است - نمایشی از تجاوز خانگی که همچنین در پیرنگ بطرز هوشمندانه ای برکوری شخصیت اتکا دارد. بااینحال ازهمان جا،این دوفیلم کم و بیش از هم جدا میشوند. خشونت در این فیلم جدید ، بشدت گرافیکی تر و بی پرواتراست. مخاطراتاخلاقی برای تحلیل شدن کمی سخت ترند. بهتر است فقط بگوییم که تا زمانی که لامپ ها خاموش میشوند شما جوانان متجاوز را که غرق در تاریکی شده اند را تشویق میکنید.

این رفتار بیشتر بخاطر شدت خشونت شرایط آن هاست تا ویژگی های شخصیتیشان . آن ها در ابتدا دسته ای سه نفره از کلاهبردارجوانزیرک ونفرت انگیز که درتلاشند از طریق دزدی، آینده ی بهتری را در وضعیت بد اقتصادی دیترویت برای خود بسازند.این ناامیدی پنهان به فیلم عمق میبخشد ( همچنین اندک شباهتی هم به فیلم بسیار غنی تر و روشنفکرانه تر دیوید مکنزی " hell or high water" پیدا میکند)
محتاط ترین و بشاش ترین عضو گروه ، الکس ( دیلان مینت) است که اهدافش را بر اساس اطلاعات سری که از شرکت امنیتی پدرش بدست می آورد ، انتخاب میکند.شریک جرم الکس، زن مطعلقه ای به نام راکی ( جین لوی) و دوست پسر به شدت متکبرش ، مانی ( دنیل زواتو) حریص تر و بی پروا تر هستند.این دو الکس را وادار به همکاری در سرقت از خانه ی سرباز ارتشی میکنند که درخانه اش در پرت ترین محله ،هزاران دلار را مخفی کرده و معلولیت او محتملاً وی را آسان ترین هدف ممکن میکند.

آن ها شدیدا در اشتباه هستند و از بد حادثه این قضیه زمانی خود را نشان می دهد که نگاهی به سرباز کهنه کار می اندازیم که ماهیچه هایش زخمی، صورتش از زخم های جنگ پر شده و چشمانش نشان دهنده ی مردی خالی از عاطفه و احساس است. نقشی که توسط "استفن لانگ" بازی می شود خشونت یک سرباز نظامی خشن و استوار را در "آواتار" یادآور می شود و بلافاصله متوجه حضور مهمان های ناخوانده می شود و تمامی اتاق ها و راهروها را با تفنگ مسلح و آماده به کار به دنبال شکار خود می گردد همان طور که به "رات ویلر" بد طینت نزدیک می شود.
طرفداری کردن از فردی که در مقابل آدم های پست که در تلاش اند به او دستبرد بزنند کار آسانی است، اما اوج لذت ماجرا جاییست که "آلوارز" و دیگرنویسنده این مجموعه "رادو سایاگویس" دریچه ای جدید رو به مخاطب باز می کنند تا نشان دهند آن چه که این نرد نابینا در گاو صندوق پنهان کرده است در واقع نوعی دست گرمی است برای آن چه که در زیر زمین پنهان شده است. الهامات قلبی ”نفس نکش" گرچه عجیب و مزخرف است اما ابزاری سریع و مهم برای تقویت بازی مرگ آور مانند موش وگربه بین شکار و شکارچی و بین کارگردان و مخاطب است.

این همان نقشی است که آلوارز اهل اروگویه که کارگردانی کاری زیبا و برگرفته شده از فیلم "Evil Dead" از رایمی را در سال 2013 در کارنامه خود دارد در 88 دقیقه بازی می کند. او در توالی اتفاق ها در زمان های کوتاه و به حاشیه بردن شخصیت ها در مدت خاصی و ناگهان برجسته کردن آنان در مقاطع بعدی مهارت خاصی دارد. او هم چنین از دوربین های سیار و با لرزش آن برای بغرنج و پیچیده نشان دادن اوضاع استفاده می کند. او حتی از آرام ترین صداها مثل قیژ قیژ کف زمین، نجواهای ترسناک در تاریکی که خبر از حادثه ای بد می آورد استفاده می کند.

لازم به ذکر است ما نمی خواستیم به این نکته اشاره کنیم که "نفس نکش" فیلمی بدون حرف و قصه است. در مجموع این فرایند منجر به یک سمفونی از فریادها، خرده شیشه ها و سر و صداهایی ست که با صدای شلیک گلوله، عوعو کردن های "رات ویلر" لعنتی و خنده های شدید تماشاگران همراه می شود.

مترجم: میلاد نجارف