نقد و بررسی فیلم جنگل

فیلم های امریکایی نمی دانند با فرهنگ ژاپنی چطور تا کنند. ژاپنی ها دیگر "آدم بده" های جنگ جهانی دوم نیستند، از طرفی دیگر حس ترس از شکست اقتصادی.1. درونشان نیز بین رفته است. جنگل، فیلم ترسناک مزخرفی از کارگردان فیلم اولی اش، جیسون زادا به همراه نویسندگانش، نیک آنتوسکا، سارا کورن ول و بن کیتای است که احتمالا برای تماشاچیانی ساخته شده است که تا به حال اسم ژاپن به گوششان نخورده باشد. در فیلم ژاپنی ها کسانی هستند که غذاهای عجیب و غریبی می خورند (که محتویاتشان همچنان زنده است!)، تمامی دختران لباس های فرم مدرسه یک دستی می پوشند و همه آن ها اعتقاد عجیبی به روح دارند. اینکه این روح ها چه قدرت هایی دارند و یا چطور و چگونه قرار است که به شما آسیب برسانند کاملا مبهم است، اما بهتر است باور داشته باشید که احتمالا ربطی به سکوت های طولانی مدت، یا شارژ شدن دوربین وقتی کمترین انتظاری در این مورد نداشته باشید، و سپس سر دادن جیغ هایی با دسیبل بالا دارد. داستان "جنگل" شبیه به داستان های "عجیب اما واقعی" است که احتمالا از داخل یکی از این دست مقالات که در اینترنت به وفور یافت می شود بند شده است؛ جنگل آئوکیگاهارا.2. در دامنه ی کوه فوجی، جایی که افراد زیادی آنجا را برای انجام خودکشی ترجیح می دهند. معدن آهن نزدیک کوه نیز باعث ناهنجاری مغناطیسی می شود، پس اگر از راه اصلی منحرف شوید به راحتی گم خواهید شد. بی شک محلی جالب و بسیار زیبا برای ساخت یک فیلم است، اما بی تدبیری ها دست به دست هم می دهند تا جایی که داستان از هم می پاشد. این دقیقا چیزی بود که گاس ون سانت در فستیوال کن با فیلم "دریای درختان" که آن هم در آئوکیگاهارا فیلمبرداری شده بود آموخت، که با هوو کردن های ما مورد استقبال قرار گرفت و تا کنون هم مشکل گرفتن پخش عمومی دارد.

داستان "جنگل" شبیه به داستان های "عجیب اما واقعی" است که احتمالا از داخل یکی از این دست مقالات که در اینترنت به وفور یافت می شود بند شده است؛ جنگل آئوکیگاهارا.2. در دامنه ی کوه فوجی، جایی که افراد زیادی آنجا را برای انجام خودکشی ترجیح می دهند. معدن آهن نزدیک کوه نیز باعث ناهنجاری مغناطیسی می شود، پس اگر از راه اصلی منحرف شوید به راحتی گم خواهید شد. بی شک محلی جالب و بسیار زیبا برای ساخت یک فیلم است، اما بی تدبیری ها دست به دست هم می دهند تا جایی که داستان از هم می پاشد. این دقیقا چیزی بود که گاس ون سانت در فستیوال کن با فیلم "دریای درختان" که آن هم در آئوکیگاهارا فیلمبرداری شده بود آموخت، که با هوو کردن های ما مورد استقبال قرار گرفت و تا کنون هم مشکل گرفتن پخش عمومی دارد.

بدتر این است که تهیه کنندگان نیز کمترین اهمیتی به این نداده اند که آیا جنگل قابل باور است یا خیر. در جایی می بینیم که سارا وارد یکی از مراکز راهنمایی توریست ها می شود، جایی که اجساد گندیده و بو گرفته زیادی را در زیرزمین خود جای داده است. آیا اصلا همچین چیزی حقیقت داشته است؟ آیا این عنصری سورئال گونه، شبیه به کارهای لینچ است که ما را در جستجوی درک ترس می کشاند؟ و یا شاید یکی از همین فیلم های ترسناک نامعقول حال به هم زن است! اما در پایان شبیه هیچ کدام از این ها نیست، و گذشته از این، ارزش وقت گذاشتن برای بحث در موردش را هم ندارد. فقط هر از چند گاه یکی دیگر از این دست صحنه های بیرون پریدن ناگهانی موجودات به سمت ما رخ می دهد و تمام می شود. و این تمام شدن به آنجا ختم می شود که وارد آن جنگل بشویم و به دنبال جس بگردیم، به امید اینکه توهم قاتل سریالی بودن آیدن شاید غلط از آب دربیاید. قوانین این جنگل هرگز توضیح داده نمی شود، که این بدین معناست که زادا با تصاویری که از اسکلت ها و خرمگس ها و یا نگاه های شیطانی دختر مدرسه ای های ژاپنی گرفته است، تماما درحال گشتن به دنبال نخود سیاهش بوده است. فیلم خیلی سریع خسته کننده می شود که باعث آبرو ریزی است، چون از هر سه سکانس خسته کننده فیلم، یکی از آنها قبلا استفاده شده و بی مصرف می ماند که امید به ثمر نشستنش را در دل بیینده حرفه ای می کارد، اما درهم ریختگی داستان سرایی آرزوی به بار نشستنش را به دل بیننده می گذارد. دورمر با نقشش مشکلات عدیده ای دارد، تغییر متناوب بین "دختر خوشگله" داخل جنگل با "دختر مصمم به نجات خواهر" با درک سطحی از نقش کار را برای او دشوار کرده است. و البته تمام سکانس نهایی، جایی که تمامی شالوده های داستان از هم پاشیده شده و فیلم نیز مقدار قابل قبولی برای تمام شدن کش پیدا کرده است، ما همچنان شاهد ناگهان تغییرهای ناگهانی در پایان بندی به همراه کلوز آپ های روتین و همیشگی از جیغ زدن هایی هستیم که با کات سریعی به تیتراژ پایانی با آهنگ مزخرف نیو متالی ختم می شود.

توضیحات:
1.به پیشرفت دور از انتظار اقتصادی ژاپن که باعث آزاد شدن بستن قرار داد با شرکت های ژاپنی بعد از جنگ جهانی شد که در آن سال، ژاپن 18 شرکت امریکایی را تصاحب کرد.
2.جنگلی دارای درختان انبوه در دامنه کوه فوجی که سالیانه تعداد بسیار زیادی خودکشی در آن گزارش می شود.

مترجم: محمد نوروزی