نگاهی به فیلم بیگانه

در اواخر دهه 1970 میلادی سِر ریدلی اسکات با همراهی «دن آبنون» فیلمنامه‌نویس پایه‌های یک فیلم ترسناک را ریختند که اتفاقاتش در یک سفینه فضایی رخ می‌داد. آبنون داستان بیگانه را نوشت و آن را تبدیل به فیلمنامه کرد. ریدلی اسکات جوان هم آن را تبدیل به یک فیلم ترسناک هیولا محور کرد که همه از دیدن آن میخکوب می‌شدند. این اتفاق آن قدر بزرگ بود که بعد از آن این موجود که به بیگانه مشهور شد به شهرت فراوانی رسید. «بیگانه» ریدلی اسكات، رویارویی یك فضانورد زن به نام الن ریپلی را با بازی سیگورنی ویور در مقابل یك موجود مخوف فضایی (كه در آن دهه تعبیر به ترس از بیماری ایدز شده بود) ترسیم كرده بود.

زمانی که ریدلی اسکات فیلم بیگانه را ساخت شاید هیچ وقت فکر نمی‌کرد که بتواند این موجودات را در سینمای وحشت تا به این اندازه با اهمیت کند. جالب است بدانید که قسمتی از سر شخصیت بیگانه در این فیلم از جمجمه واقعی انسان ساخته شده است.

یك كشتی فضایی تجاری در راه بازگشت به زمین با پیام كمكی از سوی سیاره‌ای در مسیرش مواجه می‌شود و بعد از فرود ناموفق در آن با بقایای یك كشتی فضایی قدیمی و كلونی‌هایی از یك گونه ناشناس فضایی مواجه می‌شوند. در این حین كامپیوتر فضاپیما محتوای پیام را رمزگشایی می‌كند و متوجه می‌شود منظور پیام اعلام خطر بوده است و نه كمك. در این حین اعضای سفینه با این فضایی‌ها مواجه می‌شوند و داستان پراضطرابی از تلاش برای نجات از دست آنها شكل می‌گیرد.

بیگانگانی كه در این فیلم تصویر می‌شوند از بدن انسان به عنوان میزبانی برای تولد فرزاندانشان استفاده می‌كنند و به عبارتی بدن انسان برای آنها مانند ذخیره غذایی كافی برای رشد كودكانشان است. آنها در عین حال شخص میزبان را یكباره نمی‌كشند بلكه او را زنده نگاه می‌دارند تا كودكشان غذای تازه در اختیار داشته باشد تا زمانی كه به اندازه كافی برای تولدشان رشد كنند.

این داستان و این روایت از جنبه‌های مختلفی قابل توجه است اگر از جلوه‌های ویژه آن بگذریم داستان در فضایی شكل می‌گیرد كه انسان برای استفاده از معادن سیارات دیگر راهی سفرهای فضایی شده است. این یكی از اهداف عالیه پروژه‌های فضایی است. این كه انسان بتواند از منابع معدنی سیارات و سیارك‌ها استفاده كند. مواجهه انسان با بیگانه‌های غیرمعمول در طی چنین سفری است كه شكل می‌گیرد.
از سوی دیگر این بار مواجهه ما با بیگانگان یادآور عمیق‌ترین ترس‌های درون انسان است. در پهنه بیمناك و تهی فضا مواجهه با موجودی زنده كه برای فرزندانش دنبال میزبانی مناسب می‌گردد دقیقا آن چیزی نیست كه انتظارش را داریم و به این ترتیب این بیگانه فضایی به هیولایی بزرگ بدل می‌شود هیولایی كه روش زندگیش اتفاقا روی زمین چندان عجیب نیست. در بین كوسه‌ها گونه‌هایی وجود دارند كه دربدن نوعی ماهی تخمگذاری می‌كنند و با نوعی سم آنها را نیمچه فلج می‌كنند ماهی تا زمان تولد كوسه ماهی‌های جوان زنده می‌ماند و منبعی از غذای تازه را در اختیار نوزدان قرار می‌دهد مشابه آنچه در بیگانه رخ می‌دهد، اما در انتهای این فیلم سوال مهمی مطرح می‌شود در تمام طول داستان ما به چشم هیولایی ویرانگر و وحشی به این بیگانه نگاه می‌كنیم موجودی درنده و كشنده و بیرحم، اما اگر چرخش دوربین روایت را از دید آن بیگانه روایت كند بازهم او هیولا خواهد ماند؟‌ او موجودی در سیاره خویشتن است كه مانند هر موجود دیگری عزیزترین دارایی‌اش فرزندانش هستند و به دنبال غذایی برای آنها و حفاظت از آنها است و از اقبال خوش او انسان‌های كنجكاو و استعمارگر بر سیاره‌اش فرود آمده‌اند آیا تلاش او برای حفظ كودكانش درنده‌خویی است؟‌

فیلم نشان دهندی یکی از یکی از معدود کوشش های موفق برای خلق یک «دنیای آینده» باور پذیر است. و این مهم تا حد زیادی به واسطه ایده های طراح صحنه، طراح لباس و جلوه های ویژه به دست آمده است.