جبران مافات

فیلم«آخرین‌بار کی سحر را دیدی»ساختة فرزاد مؤتمن، یک فیلم قابل دفاع از کارگردانی با تجربه است که در سال گذشته نیز با فیلم خوش‌ساخت و موفق دیگری چون«خداحافظی طولانی»در جشنواره حاضر شده بود. کارگردانی که به رغم فیلم موفق پیشین خود و آثار درخشان دیگری که در کارنامه دارد، هنوز هم مخاطب با خاطرة تلخ دو اثر قبلی او یعنی«بیداری»و«پوپک و مش‌ماشالله»منتظر جبران اشتباهات فیلمسازی‌اش بود. اشتباهاتی که شاید اکنون بتوان با کارهای اخیر او از جمله فیلم«آخرین‌بار کی سحر را دیدی»تا حدودی بر روی آن‌ها چشم پوشید.

این فیلم یک داستان جنایی-پلیسی است با رعایت کامل اصول فیلمسازی و داستان‌گویی. فیلمی معمایی که بیننده را تا انتها با خود همراه می‌سازد و چه بسا از خستگی روز دوم جشنواره با وجود آثار کسالت‌بار و ناامید‌کننده در این روز تا حدودی بکاهد.«آخرین بار کی سحر را دیدی»فیلمی اتوکشیده و آنکادر است که با گره‌افکنی و تعلیق‌های داستانی‌اش به نوعی قصد دفاع از کارگردانی را دارد که خود به تدریس فیلمسازی نیز مشغول است.