نقد و بررسی فیلم مردی از آنکل

آثار جاسوسی در سالی که گذشت سهم بسزایی در سینماهای جهان بدست آوردند. در این سال، فیلم « کینگزمن » با بازی کالین فیرث توانست به موفقیت های قابل توجهی در گیشه دست پیدا کند و اخیرا هم تام کروز با جدیدترین قسمت « ماموریت غیرممکن » به سینماها بازگشته و در ادامه هم نوبت به اکران فیلم جدید جیمزباند به نام « اشباح » خواهد رسید تا سال خوب آثار جاسوسی تکمیل شود. اما در این بین، فیلم « مردی از U.N.C.L.E » جزو آن دسته از آثاری به شمار می رود که خیلی خودش را جدی نگرفته و سازندگانش نیز خیلی امیدوار به درخشش اثر نبوده اند.

« مردی از U.N.C.L.E » براساس یک مجموعه تلویزیونی موفق به همین نام که در سالهای 1964 تا 1968 از تلویزیون پخش می شد، ساخته شده است. در آن سالها رابرت وان و دیوید مک کالوم ایفاگر نقش های اصلی بودند و حال در این بازسازی به ترتیب هنری کویل و آرمی همر ایفاگر جایگزین این دو شده اند.

ناپلئون سولو ( هنری کاویل ) مامور سازمان اطلاعات جاسوسی آمریکا است که مردی خودخواه و مغرور است. ناپلئون در سال 1963 مجبور می شود با یک مامور اهل شوروی به نام « ایلیا کوراکین ( آرمی همر ) که فردی باهوش و زیرک است همکاری کند چراکه در این دو باید با همکاری یکدیگر دنیا را از شر یک جنگ هسته ای تمام عیار که در حال سازماندهی شدن است نجات دهند. آنها برای رسیدن به هدف خود دختری به نام گبی ( آلیشیا ویکاندر ) را در کنار خود دارند که پدرش دانشمند سابق نازی ها بوده اما حالا برای ایالات متحده کار می کند و...

« مردی از U.N.C.L.E » در ماه آگوست به نمایش درآمده که گواه بر این ادعاست که تهیه کنندگان خیلی به اثرشان به عنوان یک فیلم جاسوسی اعتماد نداشته اند و به همین جهت فیلم را در این ماه کم فروغ به اکران درآورده اند و وضعیت خود فیلم نیز توضیح فوق را تکمیل می کند. « مردی از U.N.C.L.E » فیلمنامه جالبی ندارد و حفره های ریز و درشت در آن به چشم می خورد. پیچش های داستانی عجیب و عجولانه و کم ظرافت، باعث شده تا « مردی از U.N.C.L.E » شبیه به آثاری نباشد که بطور کامل نیازمند توجه مخاطبش باشد اما با اینحال بطور شگفت انگیزی سرگرم کننده است.

داستان فیلم جدید گای ریچی نکته تازه ای برای مخاطبش ندارد. داستان درباره جنگ سرد و اتحاد دو نماینده از دو کشور که دشمن دیرینه یکدیگر هستند و حالا قرار است دنیا را نجات دهند است. این داستان در دورانی که نسخه تلویزیونی این فیلم ساخته و پخش می شد، جذابیت های زیادی برای مخاطبینش داشت اما در سال 2015 تنها می تواند یاداور خاطرات مربوط به جنگ سرد و مسائل مربوط به آن باشد. البته خود فیلم هم توجه چندانی به فیلمنامه نداشته و بیشتر تمرکز خودش را بر روی رویه داستان که آن را به یک اثر « بادی مووی » مبدل می کند قرار داده است.

جذابیت تماشای « مردی از U.N.C.L.E » در تماشای بازی های هنری کویل و آرمی همر است که شیمی خوبی در میان خودشان برقرار کرده اند. کویل در نقش ناپلئون، مغرور و جنتلمن است و یک تصویر کلیشه ای از یک مامور مخفی آمریکایی را ترسیم کرده است. تصویری که البته خیلی ارجینال نیست و برگرفته از شکل و شمایل ماموران مخفی بریتانیایی در تاریخ سینما است. ناپلئون اما در ظاهر فقط رفتارهای یک مامور باهوش و البته مغرور را دارد و فیلمنامه خیلی به پرداخت شخصیت او بهایی نداده است. ناپلئون هویت مشخصی در « مردی از U.N.C.L.E » ندارد و فیلم هم خیلی تمایل به معرفی او هم چنین ایلیا ندارد و به یک توضیح کوتاه در مورد آنان بسنده کرده. یا اینحال با افزایش دقایق فیلم، تماشاگر این شخصیت های نامتوازن را می پذیرد و با آنها همسو می شود.

خوشبختانه ضرباهنگ مناسب فیلم اجازه بروز خستگی به مخاطبش را نمی دهد. « مردی از U.N.C.L.E » چندتایی تعقیب و گریز جذاب و تماشایی دارد و تدوین مناسب به همراه اکشن و تک لحظه های کمیک ، امضای گای ریچی را پای اثر دارد. گای ریچی به خوبی می دانسته که نمی تواند متکی بر فیلمنامه پر اشتباه « مردی از U.N.C.L.E » باشد به همین جهت تمرکزش را بر روی لحظات اکشن که شوخی های ریزی همانند آنچه که در سری « شرلوک هولمز » شاهدش بودیم قرار داده و این اتفاق باعث شده تا تماشای داستان نصفه و نیمه فیلم تجربه خوشایندی به نظر برسد.

خوشبختانه بازی های فیلم به حدی خوب هستند که باعث جلب رضایت مخاطب شود. هنری کویل که عادت کرده ایم وی را در نقش سوپرمن مشاهده کنیم، در نقش ناپلئون بیشتر از هر زمان دیگری ثابت می کند که می تواند جیمزباند بعدی سینما باشد! وی نگاه سردی دارد، مغرور است و البته خوشتیپ! کویل در نقش ناپلئون بازی بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته است. آرمی همر نیز حضور نسبتا موفق در نقش ایلیا داشته است. همر که امیدوار بود بازی اش در « رنجر تنها » بتواند او را تبدیل به یک ستاره موفق کند، در « مردی از U.N.C.L.E » در کنار هنری کویل بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است اما برای اینکه یک روس به نظر برسد کمبودهای زیادی دارد. دیگر بازیگر فیلم آلیشیا ویکاندر است که پس از حضور موفقش در فیلم « فراماشین » ، اینبار تماشاگران می توانند او را با شکل و شمایل انسانی مشاهده کنند که البته به نوعی رویه پسا « فراماشین » را در اینجا ادامه داده است! ویکاندر بازیگر خوبی هست و به نظر می رسد که بتواند آینده مناسبی در هالیوود بدست آورد. هیو گرانت کهنه کار و رمانتیک هم در فیلم حضور دارد که بهرحال دیدن موی سپید و چروک روی صورتش، اتفاق خوشایندی برای طرفداران فیلمهای رمانتیک محسوب نمی شود.

« مردی از U.N.C.L.E » روی هم رفته اثر جاسوسی قابل قبولی است که در صورت کاهش انتظارات مخاطب از فیلم، می تواند لحظات خوشایندی برای بیننده به همراه داشته باشد. ترکیب هنری کویل و آرمی همر به همراه ضرباهنگ و تدوین مناسب، می تواند باعث لذت بردن مخاطب از تماشای « مردی از U.N.C.L.E » شود. جدیدترین ساخته گای ریچی در مقایسه با « کینگزمن » در جایگاه پایین تری قرار می گیرد اما بهرحال سرگرم کننده است.