به ازای هر نفری که با دعوت شما در منظوم ثبتنام می‌کنند 20 امتیاز میگیرید.
لینک دعوت:
https://www.manzoom.ir/invite/u/
مروری بر مطالب مهم روزنامه ها
نگاه دو روزنامه به شروع دو برنامه پرمخاطب تلویزیون/ سیاست پخش تیزر فیلم های توقیفی
در این خبر تحلیل دو روزنامه را درباره بازگشت دو برنامه محبوب «ماه عسل» و «خندوانه» و مقایسه مجدد آنها بخوانید.
03 خرداد 1397
به گزارش منظوم؛ مرجع سینما و تلویزیون ایران،مطالب سه روزنامه شهروند، خراسان و جام جم را در ادامه بخوانید:
روزنامه شهروند نوشت:
«همان‌گونه که هفته گذشته پیش‌بینی کرده بودیم در آغازین روزهای ماه مبارک رمضان مهمترین رقابت میان شبکه‌های تلویزیون را در قالب رقابت میان دو برنامه امتحان پس داده و باسابقه خندوانه و ماه عسل دیدیم. دو برنامه متفاوت و پربیننده تلویزیون که الان سال‌های‌سال می‌شود یکی اشک و آه و آن دیگری لبخند به بینندگانش هدیه می‌دهد.
از همان ابتدا؛ وقتی از کنداکتور شبکه‌ها در ماه رمضان و به عبارت بهتر از تدارکات سیما برای این ایام پرمخاطب رونمایی شد، معلوم بود که جز این دو برنامه نخواهیم توانست به برنامه‌ای بربخوریم که نبض مخاطب را به دست داشته باشد. طبیعی هم بود.
این دو برنامه با سابقه سال‌ها حضور باتداوم در فضای برنامه‌سازی مناسبتی بعد از کلی آزمون و خطا به ساختاری رسیده‌اند که بینندگان تلویزیون از آنها انتظار دارند. ماه عسل با سابقه ١١سال حضور پیاپی بر سر سفره‌های افطار مردم؛ و خندوانه بعد از چهار دوره برنامه‌سازی چندماهه نه‌تنها بینندگانی مخصوص به خود را پرورش داده‌اند که با پایان هر سری از این برنامه‌ها به انتظار شروع سری جدید ماه عسل و خندوانه می‌نشینند، که همچنین مخاطبان همیشگی‌شان را جوری عادت داده‌اند که از برنامه‌های محبوب‌شان چیزی جز آن‌چه که ارایه می‌دهند، نمی‌خواهند. از این‌روست که آغاز رقابت این دو برنامه در نخستین روزهای ماه رمضان بیش‌وپیش از این‌که به رقابت دو برنامه مناسبتی نزدیک باشد، شبیه ادامه مبارزه دو برنامه‌ای بود که عمری سابقه و انتظار و توقع و بیننده پشت‌سر دارند و حالا می‌بایست برای راضی نگه‌داشتن آنها با هم دست‌و‌پنجه نرم می‌کردند.
نخستین روز رقابت
نخستین برنامه‌های ماه عسل و خندوانه دقیقا همان بود که انتظارش را داشتیم؛ دریغ از اندکی تغییر در جهت بهترشدن- البته به جز تغییراتی که شرایط ایجاب کرده بودند. ماه عسل که بعد از تغییر مدیریت شبکه سه وعده داده بود که امسال «مثبت‌نگرتر» و «جوان‌پسندتر» خواهد شد؛ در نخستین برنامه‌اش تفاوتی با برنامه‌های سال‌های گذشته‌اش نکرده بود؛ و البته جز این هم انتظاری نمی‌رفت. خندوانه رامبد جوان نیز همچنین؛ با همان سروشکل همیشگی روی آنتن رفت. البته با این تفاوت که بعد از یک دوره دوری جناب‌خان از این برنامه؛ این عروسک محبوب دوباره پای به سرزمین خندوانه گذاشته بود و با خواندن‌ها و کرکری‌های بامزه‌اش با رامبد جوان تماشاگر را به یاد روزهایی می‌انداخت که خندوانه بی‌جناب‌خان در آستانه زمین‌خوردن بود...
ماه عسل
وقتی از قول احسان علیخانی خواندیم که گفته بود: ماه عسل امسال «مثبت‌نگرتر» و «جوان‌پسندتر» خواهد شد؛ از همان اولش هم باورکردن چنین تغییر عمده‌ای به این راحتی‌ها نبود. به‌ویژه این‌که مدیر شبکه سه تازه تغییر کرده بود و پیدا بود که این سخنان و وعده‌ها از جنس وعده‌هایی است که همیشه برای راضی‌کردن مدیران تازه آمده بر زبان‌ها می‌آیند و درنهایت هم به وادی فراموشی سپرده می‌شوند.
احسان علیخانی که همواره گفته؛ همزمان با پایان هر سری از برنامه ماه عسل کارهای تحقیق و پژوهش سری بعدی برنامه را آغاز می‌کنند و در این فاصله یک‌ساله آیتم‌های مستند و مواردی مانند آن را آماده می‌کنند؛ اگر در آن روزها توضیح می‌داد که در برنامه‌هایی که ١١ماه از ١٢ماه پیش‌تولیدش با روال سابق گذشته، برنامه‌های مستند آماده شده، میهمانان تعیین و حتی دعوت شده‌اند و...؛ چگونه می‌توان تغییراتی چنان بنیانی در حد «مثبت‌نگرتر» و «جوان‌پسندتر» برنامه‌ای که عمده شهرتش را از اشک‌انگیزبودن می‌گیرد، اعمال کرد.
فراموش نکرده‌ایم که حدود یک‌ماه پیش ناصر کریمان، مدیر گروه اجتماعی شبکه سه سیما گفته بود که عوامل برنامه ماه عسل مدتی است پیش‌تولید کار را آغاز کرده‌اند و سوژه‌ها ارسال شده است. به گفته او، آن‌زمان، مستندهای برنامه هم درحال تولید بود و این امیدواری وجود داشت که ماه عسل دو روز زودتر از شروع ماه رمضان روی آنتن برود تا هم حال‌وهوای ماه رمضان، میان مردم بیاید و شاید هم، نوعی آمادگی و به قول جوان‌ترها دست‌گرمی شده باشد. در نخستین روز برنامه هم دیدیم که حرف‌های کریمان درست درآمد و تمام این تغییرات که علیخانی وعده داده بود، در حد همان وعده بود و ماه عسل تفاوتی با ماه عسل‌های سابق نداشت؛ مگر این‌که جوان‌پسندکردن برنامه به این معنا باشد که در تیتراژ برنامه از آهنگ بهنام بانی استفاده شده باشد!
خندوانه
... و اما خندوانه. برنامه‌ای که در سال‌های اخیر نشان داده ساخت برنامه مناسبتی تنها و تنها به معنای به گریه‌انداختن بینندگان نیست و با خنده و شوخی و شادی هم می‌توان از خوبی‌ها و اعمال نیک و عبادات گفت؛ که حتی اگر هم این اتفاق نیفتد، باز هم خنداندن مردم خود عبادت است...
نخستین خندوانه سری پنجم را شاید بشود پربیننده‌ترین خندوانه تمام ادوارش نامید. برنامه‌ای که شایعات بازگشت جناب‌خان آن را از مدت‌ها قبل در صدر اخبار و تیترهای رسانه‌ها قرار داده بود و حالا طرفداران این عروسک محبوب می‌خواستند شاهد بازگشت قهرمان محبوب‌شان باشند. اتفاقی که در نخستین روز ماه رمضان رخ داد؛ و موجب شد رضایتی نسبی در بینندگان برنامه خندوانه ایجاد شود. موضوعی که باعث شده راند اول رقابت خندوانه و ماه عسل فعلا به سود رامبد جوان در جریان باشد...
دوئل نهایی
این که شب اول خندوانه موفق‌تر از ماه عسل بوده، به این معنا نیست که ماه عسل امسال قافیه را به خندوانه باخته است. همه می‌دانیم که رقابت این دو برنامه تا آخرین روز ادامه خواهد یافت. رقابتی که نه‌تنها به جو نشاط‌انگیز تلویزیون خواهد افزود؛ بلکه ممکن است کمک‌حالی هم باشد برای ارتقای هرچه بیشتر هر دوی این برنامه‌ها...»
شبکه های سیما پر از اشک و آه
روزنامه خراسان نوشت:
«سازندگان ماه عسل سعی دارند با تحریک احساسات مخاطبان در این ماه به وسیله بازگو کردن سرگذشت مهمانان، تلنگری به وجدان ما بزنند. تلنگری که گاهی ممکن است به خطا برود و بی نتیجه بماند.
بحث بر سر یک برنامه خاص نیست، این شب ها تقریبا تمام شبکه های سیما پر شده از برنامه ها و سریال های غمناک و ناراحت کننده. انگار هرکدام از تهیه کنندگان تلویزیون در مسابقه ای نانوشته تلاش می کنند بیشتر در گلوی بیننده بغض بکارند و اشک بیشتری درو کنند.
نه این که فکر کنیم فقط در این ۳۰ شب تلویزیون سفره افطار ما را اشک آلود می کند، اگر دقت کنیم تمام سال به جز یکی دو برنامه، بقیه ساخته های سیما هم از این دست هستند. باز گلی به گوشه جمال رامبد جوان که نصفه و نیمه و چند شب در هفته تمام سعی اش را می کند تا ما را بخنداند!
شاید کارشناسان باید بگردند تا ریشه این اندیشه که ماه رمضان را ماه غم و غصه می داند بیابند. در حالی که در دیگر کشورهای مسلمان، این ماه را همچون عید جشن می گیرند و شادی و سرور از یک ماه نشستن بر سر سفره الهی را در انواع و اقسام برنامه ها و جنگ ها و سبک زندگی شان، ابراز می کنند.
دور نیست ماه رمضان هایی که خودمان هم عادت کرده بودیم یک شبکه سریال خانوادگی بگذارد، یک شبکه سریال ماورایی و یک شبکه هم سریال کمدی. هنوز آن سریال های شاد و خاطره ساز ماه های رمضان گذشته را به یاد داریم و حتی از دیدن تکرارشان هم لذت می بریم. ولی در سال های اخیر، این روش جای خودش را به پخش سریال های غمناک با مضمون تکراری که پر از درد و استیصالی است که هیچ کاری از دست مخاطبش برنمی آید جز غصه خوردن، داده است. برنامه هایی که انگار فقط هدف شان مغموم ساختن بیننده است و دیگر هیچ. گویا این روند مد شده است، چون حتی در سینما هم تعداد فیلم های تلخ مان چندین برابر فیلم های مفرح مان شده است.
البته متاثر شدن و تامل در برخی چیزها هم نه تنها بد نیست بلکه برخی اوقات ضروری نیز هست.ولی دیدن غم و غصه های تکراری، بی هدف، بدون نتیجه و خالی از پیام و تفکر، نه تنها فایده ای ندارد که حتی ممکن است مضر هم باشد. همان طور که این نظریه را برای فیلم و سریال های کمدی هم می توان صادر کرد.
شاید این موضوع به بودجه و حساب و کتاب سیما برمی گردد که ساخت یک سریال کمدی به خاطر دستمزد بالای بازیگران و کارگردان و فیلم نامه نویس اش هزینه بیشتری بر دوش سازمان می گذارد تا یک سریال درام و تراژدی، با هنرپیشه های ناشناخته و فیلم نامه یک خطی. شاید هم به غیبت هنرمندان طنزپردازی مربوط است که پشت تلویزیون را خالی کرده اند و دست سیما را در پوست گردوی اشک و آه گذاشته اند.
هرچه هست، صدا و سیما باید فکری به حال خود و مخاطبانش بکند. خالی شدن تدریجی کنداکتور سیما از برنامه های فاخر، مفرح و همه پسند نه به نفع خودش است و نه به نفع بیننده ای که برای ساعتی سرگرم شدن و فراموش کردن مشکلات روزانه اش در این دوره و زمانه، ممکن است به سوی شبکه های خوش رنگ و لعاب دیگر روی گردان شود.»
سیاست صدا و سیما در مورد پخش تیزرهای فیلم های توقیفی
روزنامه جام جم نوشت:
شاید دو سه سال پیش وقتی شبکه‌های فارسی زبان خارجی شروع به پهن‌کردن سفره‌های رنگارنگ برای سینماگران کردند معلوم شد ظرفیت تبلیغ از رسانه ملی تا چه اندازه محبوب و پرطرفدار است.
وقتی اغلب کارگردان‌هایی که تبلیغ فیلمشان را به شبکه های ماهواره ای داده بودند دلیل این کارشان را نداشتن امکان پخش از رسانه ملی می‌دانستند. این در حالی است که همه جای دنیا نحوه برخورد با فیلم (به این دلیل که هنر-صنعت محسوب می‌شود) دقیقا شبیه کالاهای تجاری است و این رویه صداوسیما کاری غیرمنطقی یا غیرعرفی نبوده است. با این همه همین ماجرا اما باعث شد تا رسانه ملی یکبار دیگر در قوانین مربوط به تبلیغ فیلم بازنگری کند و با نگاهی کاملا حمایتی و نه تجاری برای کمک به سینمای نحیف ایران وارد گود شود.
شاید به دنبال همین رویکرد صادقانه بود که از حدود یکسال پیش صداوسیما بستری جدی‌تر از قبل برای تبلیغ فیلم‌های سینمایی فراهم کرد و با یک بسته تشویقی موفق شد در این زمینه میدان را از شبکه‌های فارسی زبان خارجی گرفته و برنده این زمین شود. بسته تشویقی‌ای که در آن مواردی ازجمله اختصاص تیزرهای رایگان به فیلم‌ها، ارائه تیزرهای پیش از پخش(پره-رول) ، برخورد کاملا متفاوت با فیلم در قیاس با محصولات تجاری و افزایش زمان تبلیغ تیزرها و همچنین پرهیز از اعمال تغییرات سلیقه‌ای وجود دارد. صدا و سیما حتی به فیلمی هم که بعد از چند سال توقیف، با شرایط خاص مجوز اکران گرفته مجال داد تا ثابت کند هدفش کمک به کلیت سینماست و نه تنها مراقبت و حمایت از نوعی نگاه در این زمینه. این روزها سینما و تلویزیون ایران در حال تجربه کردن فضایی تازه است. فضایی که قرار است در آن سینما و تلویزیون با سنجه‌ای نو وارد گود شوند و با عیار صداقت بسنجند.
آخرین اخبار، رویدادها و حواشی روز سینما، تلویزیون، بازیگران و هنرمندان ایران را در صفحه‌ی اخبار منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران می‌‌توانید دنبال کنید.
شناسه خبر : 3703252
منبع: منظوم
هنوز کسی برای این مطلب نظری نگذاشته است. اولین نفری باشید که نظر می‌دهید
نظرات مردم (0 نظر)