‏فرانسوا تروفو‏ (1310 - 1363)
François Truffaut

فیلمساز، نظریه پرداز و منتقد سینمایی برجسته فرانسوی بود. وی از پیشروان جریان موج نوی فرانسه محسوب می شد. اولین اثر سینمایی وی فیلم چهارصد ضربه، در زمرهٔ شاهکارهای سینمای دنیا و سه فیلم بلند آغازین موج نو قرار می گیرد.تروفو نویسنده یا همکار نویسنده فیلمنامه تمام فیلمهایی بود که خودش کارگردانی کرد. آثار او ترکیبی از کمدی، غم، تردید و عشق بود. یکی از مضامین اصلی فیلم های تروفو زندگی خودش بود. از این جهت پاره ای از فیلم هایش فیلم های زندگی نامه ای محسوب می شوند. چهارصد ضربه نیز یکی از آن فیلم هاست و تصویر پاره ای از وقایع دوران کودکی فیلمساز است.تروفو پیش از آنکه فیلمساز شود نویسنده و منتقد نشریهٔ کایه دو سینما بود. یکی از مشهورترین نوشته های او نظریه مولف است که به همراه اندرو ساریس نوشت و عملاً به یک مانیفیست برای فیلمسازان موج نو تبدیل شد. طبق این رساله، باید فیلمسازان مولف را از فیلمسازان مقلد جدا کرد. تروفو بسیاری از فیلمسازان زمان خودش را مقلد، دنباله رو و بسیار محافظه کار خواند. سینمای آن ها را کهنه و پوسیده خواند و نوید پیدایش یک سینمای نو را داد که در آثار موج نو تبلور یافت.تروفو در فیلم های خود داستانی جذاب و زیبا را روایت می کند که اعتماد و باور تماشاگر را جلب می کند و فیلم هایش پیچیدگی و ابهام خاصی ندارند. او در فیلمنامه های خود بی گمان از انوره دو بالزاک بسیار گرفته است. پیوندهای عاطفی، از رابطه های زودگذر سبکسرانه تا عشق های سودایی و جنون آمیز، خمیرمایه اصلی سینمای تروفو است.سینمای او از موضوعات اجتماعی و سیاسی دور است و تنها در جریان ناآرامی های مه ۱۹۶۸ فرانسه از خود چهره ای سیاسی نشان داد. از این نظر، نگاه او رو در تقابل با بزرگترین رقیب اش ژان-لوک گدار قرار می گیرد که فیلم هایش سرشار از نگره ها و پیام های سیاسی است. این دو فیلمساز جوان پس از دوره ای از دوستی و همکاری در کادر تحریری نشریه کایه دو سینما و اولین مرحله شکل گیری موج نو، در کنار هم بودند. اما در اوایل دهه ۱۹۷۰ دشمنی تلخی میان آنها پیش آمد که تا پایان عمر تروفو ادامه یافت.تروفو شیفته فیلم های آلفرد هیچکاک بود و بافت دقیق و سنجیده فیلمنامه ها، مهارت در ایجاد تعلیق و هیجان، ذوق بی نظیر در پیشبرد داستان با ریتم و ضرب آهنگ مناسب و لحن طنزآمیز و فیلم های او را می ستود. او در سال ۱۹۶۲ به آمریکا سفر کرد و در گفتگویی پنجاه ساعته با هیچکاک از جزئیات طرز کار خود اطلاع یافت و شرح آنرا به صورت کتاب منتشر کرد. این کتاب به اثری کلاسیک در شناخت سینما تبدیل شد و به زبان های بسیاری از جمله به زبان فارسی با ترجمه پرویز دوایی برگشت.