‏مورین اوهارا‏ (1299 - 1394)
Maureen O'Hara

مورین اوهارا (به انگلیسی: Maureen O'Hara) بازیگر و خواننده ایرلندی سینما بود. او اغلب ایفاگر نقش زنانی شدیداً عاشق پیشه بود که از نظر اخلاقی بسیار حساس بودند. اوهارا اغلب در کارهای کارگردان شهیر سینما جان فورد و در کنار دوست دیرین خود جان وین به ایفای نقش پرداخت. اوهارا علاوه بر جان فورد که در فیلم های متعددی از وی بازی گرفت با کارگردانان بزرگی چون آلفرد هیچکاک، ژان رنوار، کارول رید، ویلیام ولمن، هنری کینگ و ویلیام دیترل همکاری کرد.نخستین حضورش با نام مورین اوهارا در عرصه سینما بازی در فیلم مسافرخانه جامائیکا، (۱۹۳۹) اثر کارگردان اسطوره ای سینما آلفرد هیچکاک بود. در همان سال اوهارا بار دیگر در کنار چارلز لافتون در فیلمی از ویلیام دیترله به نام گوژپشت نتردام به ایفای نقش پرداخت. فیلم بعدی او رقص، دختر، رقص نام داشت. اما سال ۱۹۴۱ و حضور در فیلم دره من چه سرسبز بود اثر جان فورد نقطه عطفی در کارنامه بازیگری وی بود. قوی سیاه (۱۹۴۲) به کارگردانی هنری کینگ اثر موفق دیگری در کارنامه اوهارا محسوب می شود. حضور در موزیکال به یادماندنی معجزه در خیابان ۳۴ام اثر جورج سیتون در کنار ناتالی وود بازیگر بزرگ سینما برگی زرین و افتخاری همیشگی در کارنامه بازیگری وی به جا گذاشت.اوج کار اوهارا حضور در نقش ماری کیت داناهر معشوق شاون با بازی جان وین در فیلم مرد آرام اثر جان فورد است، فیلمی که تأثیری عمیق بر فیلمسازان مشهوری چون فرانسیس فورد کاپولا در فیلم پدرخوانده و استیون اسپیلبرگ در فیلم ای تی گذاشت. او اغلب با حضور در کنار جان وین در فیلم هایش به یاد آورده می شود. آنها از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۲ در ۵ فیلم با هم همکاری کردند: ریو گرانده، مرد آرام، نشان عقاب، مکلینتاک و جیک بزرگ. مورین اوهارا در سال ۱۹۴۶ شهروند قانونی ایالات متحده و شهروند وطنش ایرلند و ایالات متحده شد.مورین اوهارا در روز ۹ نوامبر ۲۰۱۴ جایزه اسکار افتخاری را در ۹۴ سالگی دریافت کرد. او در این مراسم بر روی صندلی چرخدار نشسته بود و این جایزه را از کلینت ایستوود و لیام نیسن گرفت. نیسن از اوهارا با عنوان «ملکه تکنی کالر» نام برد و گفت «او نه تنها به وسیله اجراهایش، که به خاطر موهای سرخ آتشین و چشم های زیبای سبز رنگش خاطرات زیادی برای ما به جا گذاشت.» ایستوود کهنه کار و بزرگ هم با نطقی طنزآمیز از جایگاه اوهارا تجلیل کرد.