داور جشنواره فیلم فجر شدم در بخش عکس، پوستر و انونس و تیزر در کشمکش بین پذیرفتن یا نپذیرفتن داوری، ویدئوی سخنرانی رایان پسر کوچک منصور پورجم یکی از جانباختگان هواپیمای اکراین الهام بخشم شد که می گفت منصور در یک کلمه قوی بود، او فاجعه پشت فاجعه رو پشت سر گذاشته بود و دیوار پس از دیوار .. من نمی تونم لحظه ای رو در زندگیم بیاد بیارم که پدرم منصور هیچ اثری در منفی بافی در رفتار و گفتارش بروز داده باشه ... به یاداوردم در دوره های بسیاری از جشنواره چه ناداوریهای غیرکارشناسانه ، همراه با لابی گری و صرفا جناحی شد و نگاه تخصصی وجود نداشت و امیدهای زیادی به سردی و تیرگی رفت پس پذیرفتم که لااقل امسال به احترام شرکت کنندگانش تلاش کنم این اتفاق نیفته و فقط عدالت و زیبایی شناسی و هنر هدف باشه سال گذشته موقع دریافت سیمرغ بلورین گفتم که یادمون نره سینما قراره ادمهارو به هم نزدیکتر کنه این روزها بیش از پیش شاهد جدالهای لفظی و توهین و فحاشی به هم در پشت قاب سینما هستیم و تنها چیزی که در این بلبشو نکبت فراموش شده خود سینما است در یادداشتی برای چاپ در کتاب جشنواره نوشتم که؛ "سینما زندگیست و زندگی مبارزه است مبارزه ای آشتی ناپذیر با جهل، بلاهت، تعصب، تسلیم و بندگی و ابتذال، رقابت در هنر بی معناست و یادمون نره که سینما قراره آدمهارو به هم نزدیکتر کنه"