سکانس پایانی فیلم «بیا و بنگر» اثر برجسته،هولناک و تکان‌دهنده‌ی اِلِم کلیموف کارگردان روس با استفاده از تکنیک ریورس‌شات در پنج دقیقه آرزوی دست‌نیافتنی همه‌ی قربانیان جنگ و خشونت را به شکلی درخشان و فراموش‌ناشدنی به تصویر می‌کشد.چهره‌ی ویران‌شده‌ی نوجوان پانزده‌ساله‌ی فیلم بازتابی روشن و تلخ از ماجراجویی‌های دیوانه‌وار جنگ‌افروزان بی‌خرد است. . کارل تئودور درایر گفته بود”هیچ‌چیز در دنیا مانند چهره‌ی انسان نیست.چهره‌ی انسان سرزمینی است که کسی توان بر دوش بردن خستگی کاویدن آن را ندارد.تجربه‌ای برتر از این نخواهید یافت که انسان در سینما شاهد حالت چهره‌ای حساس،در زیر نفوذ و قدرت ناشناخته‌ی الهام باشد و ببیند که این چهره از درون جان گرفته و پیکره‌ای شاعرانه پیدا کرده است.” و ما این «پیکره‌ی شاعرانه» عریان را در فضای محنت‌زده‌ی جنگ به تماشا می‌نشینیم . ای‌کاش می‌شد زمان را به عقب برگرداند . ای‌کاش دیوانه‌های جنگ هرگز از مادر زاده نمی‌شدند . #بیاوبنگر #بیا_و_بنگر1985 #الم_کلیموف #اردوان_وزيری #نه_به_جنگ #انسانم_آرزوست #صلح_جهانی .