. این مدت که اخبار مربوط به اصرار صدا و سیما برای به دست گرفتن مسئولیت شبکه های نمایش خانگی رو پیگیری میکنم، تأسف میخورم برای وضعیتی که تلویزیون دچارش شده. دیدن این که چنین سازمان ریشه داری با این پتانسیل و امکانات، اینجوری داره برای پس گرفتن جایگاه مردمیش دست و پا میزنه واقعاً غم انگیزه. غم انگیز تر اینه که ببینی توی سازمانی به این وسعت، هنوز یکی متوجه نشده که دوران تک صدایی تموم شده و توی عصری که هر روز یه مدیوم جدید و جذاب راهش رو به خونه مردم باز میکنه، شیوه سنتی خفه کردن رقیب با گردن کلفتی نتیجه نداره و تنها راه بقا، ورود به این عرصه رقابت با ارتقای کیفیت و احترام به نیاز و ذائقه مخاطبه. کاری که رقبای شما دارن هر روز توش پیشرفت میکنن و شما با اصرار مشغول پسرفتین. پ.ن اول: این که من سالهاست توی تلویزیون ممنوع الکارم، باعث نمیشه دیدن سقوط کیفی و ریزش مخاطب و از بین رفتن اعتماد عمومی نسبت بهش دلم رو خنک کنه. مثل اینه که خوشحال بشم از این که هوای تهران اونقدر آلوده بشه که همه خفه بشیم، یا همه منابع طبیعیمون از دست بره، یا تورم باعث بشه از گرسنگی بمیریم، یا کرونا نصف مردم ایران رو بکشه تا سؤمدیریت مسئولین ثابت بشه. مریضم مگه؟ چی بهتر از این که شما به موفقیتی دست پیدا کنید که منجر به رفاه بیشتر و رضایت عمومی و احترام به حقوق و شعور مردم بشه؟ پ.ن دوم: کاش مدیران تلویزیون این اصل ساده رو بفهمن که رقابت میتونه باعث ارتقای کیفیت و سود بیشترشون بشه و از این اتفاق که میتونه خیلی هم به نفعشون باشه استفاده کنن. کافیه فقط یه مطالعه سطحی بکنین در مورد رقابت برند هایی مثل کوکا کولا و پپسی، نایک و آدیداس، اپل و مایکروسافت و صد ها نمونه دیگه توی هنر و صنعت و ورزش که منجر به پیشرفت و سود طرفین و نوآوری و دستاورد های بزرگ و در نهایت آسایش و لذت بیشتر مردم شدن. پ.ن سوم: خلاصه این که پایین کشیدن شبکه نمایش خانگی هیچ نفعی برای شما نخواهد داشت. یعنی حتی اگه به رضایت مردمی که دارن از این مدیوم استقبال میکنن هم اهمیت نمیدین و فقط قدرت و جایگاه خودتون و تبلیغ سیاست و ایدئولوژیتون براتون مهمه، بازم مسیر غلطی رو انتخاب کردین. تبلیغی که به خاطر کیفیت پایین و عدم صداقت و نشناختن ذائقه مخاطب دیده نمیشه، اثر هم نمیذاره. باید ساختار خودتون رو اصلاح کنین.