من سایه ای از نیمه پنهانی خویشم تصویر هزار آینه حیرانی خویشم صد بار پشیمانی و صد مرتبه توبه هر بار پشیمان ز پشیمانی خویشم عالم همه هرچند که زندان من و توست از این همه آزادم و زندانی خویشم تا در خم آن گیسوی آشفته زدم دست چون خاطر خود جمع پریشانی خویشم فردایی اگر باشد باز از پی امروز شرمنده چو حافظ ز مسلمانی خویشم.....