' سوال: دوست داشتید دهمین جمعه‌ی تابستانِ خود را چگونه بگذرانید؟ جواب: به نام خدا دوست داشتم در دهمین جمعه‌ی تابستان آکاردئونِ کوچکی باشم در دستانِ نوازنده‌ای ماهر که آوایش، سکوتِ چراغ قرمزها را، سوزناک و طرب‌انگیز، می‌شکند. سوز، از قلبِ مردی برمی‌خیزد که مرا در بر گرفته و می‌نوازد و به آرزوهای بربادرفته‌اش فکر می‌کند. طرب، اما از من است که از غمِ دنیا فارغم و نیازی به هیچ چیز ندارم، نه به غذا، نه به آب، نه به پول، نه به زیبایی و نه حتی به شنیده شدن. برای حیاتِ من، مردی کافی‌ست که با قلبی آکنده از اندوه بنوازدم. ' ' ' پی‌نوشت: ۱.هم‌چنان در فکر آن بیتم که گفت پیل‌بانی بر لب دریای نیل زیر پایت گر بدانی حالِ مور همچو حالِ توست زیر پای پیل «سعدی» «گلستان، باب اول» 📖 ' ۲.وارد شهریور که می‌شیم هوا یه جور دیگه می‌شه! انگار داره آسمون رو آذین می‌بنده تا پاییز بیاد... یه ذره زیادی زود نگذشت تابستونِ امسال؟ 🌥 ' ۳.اگه می‌گفتن می‌تونی زیستن توی یک روز از گذشته‌ات رو دوباره تجربه کنی چه روزی رو انتخاب می‌کردی؟! فقط یک روز! انتخاب خیلی سختیه. ' ۴.تعطیلات، برای دیدن سریال‌های عقب‌افتاده بهترین فرصته. از چهار نفر پرسیدم ترسناکه؟ همه گفتن نه. خدا رو شکر اعتماد نکردم و توی روز شروعش کردم. بابا نامردا پس به چی می‌گین ترسناک؟! فقط موسیقی متنش برای کابوس‌های شبانه کافیه! ایده‌ی اصلی بسیار جذابه و درگیریِ ذهنیِ خیلی‌هاست؛ خط قصه هم ترسناک نیست ولی ساختارِ سکانس‌ها و فضای کلیِ سریال مالامال از رعب و وحشت و غافلگیریه. سیزن یک درخشان بود؛ سیزن دو طبق معمول افت کرد و حوصله‌م رو سر برد؛ حالا ببینیم توی سیزن سه چه‌جوری می‌خوان ماجراها رو جمع کنن... اسم سریال رو هم نمی‌گم😎 🎞 ' ۵.بعضی از اتفاق‌ها اگه ده سال پیش می‌افتاد توی همه‌ی رگ‌هام شعف جاری می‌شد، ولی الان... ' ۶.ما که سال‌هاست از قهرمانی‌های پی در پی و بردهاش غرق لذتیم و شعارمون اینه: «ببره، ببازه دوستش داریم» ولی از این‌که دیدم دوستان استقلالیم بعد از مدت‌ها پست‌ و استوری گذاشتن خوشحال شدم.😬 جوک‌ها درباره‌ی هر دو تیم عالی بود، خیلی خندیدم. بردن در ضربات پنالتی رو در مسابقات جام حذفی! به استقلالی‌های عزیز تبریک می‌گم. امیدوارم لذتِ بُرد در نود دقیقه رو هم تجربه کنند. ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ 🏆🏆🏆🏆 ' ۷.آدم‌ها رو بسیار بی‌نیازتر و وارسته‌تر و آدم‌حسابی‌تر از اون چیزی که در واقعیت هستن تصور می‌کنم. اشتباهِ بزرگیه. بی‌قضاوت بودن _چه مثبت و چه منفی_ بهترین راهِ شناخت و پذیرشِ انسان‌هاست. '