ما هرکدام یک بازمانده ایم. بازمانده از فاجعه‌ای. امکان ندارد شهروند ایران باشی و بازمانده نباشی. تمام زندگی درحال جاخالی دادن بودیم. به همان اندازه هم تحلیلگر سیاسی هستیم. اما کاش بدانیم که قاضی بودن به آسانی تحلیلگر بودن نیست. حداقل من‌یکی شهامت قاضی شدن ندارم. ترجیح می‌دهم متهم باشم تا قاضی. پس باید خدمت آن دوستانی که اینستاگرام از زندگی برایشان مهم‌تر شده و فکر می‌کنند فالو و آنفالو همتراز با رسیدن به عرش و نشستن به فرش است اعتراف کنم که فرار کردم. این فشار را تاب نیاوردم و رفتم بوشهر. برایم مهم نبود که به یکی از خطرناک‌ترین شهرهای ایران در بحبوحه‌ی جنگ می‌روم. فقط می‌خواستم از موقعیت فعلی با همه‌ی متعلقات و مشتقاتش فاصله بگیرم. صبح روزی که به بوشهر رسیدم، ایران به گفته‌ی خودش انتقام گرفت که امیدوارم مسافرهای بوئینگ ۷۳۷ قربانیان این انتقام نباشند. در تمام آن سه روز سعی کردم در عین بودن، نباشم. احساسی که آن سه روز در بوشهر داشتم و اتفاق‌هایش بماند برای خودم. هرچه که بود باعث شد بعد از برگشت به تهران تازه شروع به سوگواری کنم. فهمیدم که دیگر فرار هم فایده ندارد. به‌هر‌حال از هر آنفالویی استقبال می‌کنم. روی حرفم با دوستانی است که در استوری‌هایشان به جان هم افتادند. انسانیت از اعتقادات سیاسی مهم‌تر است. . #mobilephotography #mobilgraphy #travelphotography #streetphotographerscommunity #storytellingphotography #everydayeveryWhere #spicollective #phonegraphy #eyeshotmag #fisheyelemag #myfeatureshoot #1415mobilephotographers #irantravel #boushehr #persiangulf