تحمل تلخىِ وداعِ هميشگى با دردانه بى همتاى تاريخ اين سرزمين كه فقدانش به معنى واقعى يتيمى اهل فرهنگ و هنر ايران است را فقط ميراث او ممكن ميكند. و استاد #شجريان آنچنان غنى بود و اندوخته داشت كه به هر ايرانى از امروز تا هزار سال ديگر ميراثى ميرسد برابر. آنچه استاد محمدرضا شجريان براى موسيقى ايران به ميراث گذاشت امروز همه چيز اين موسيقى است.موسيقى اى كه قدما با خون دل به زمانه شجريان رساندند سرانجام با شجريان اعتلا يافت و كامل شد.او رهروى تنهاى خستگى ناپذيرى بود كه وجب به وجب دشت موسيقى ايران را با پاى پياده پيمود و رهاورد اين سفر بزرگ گنجينه آثار اوست كه در آن حرفى نگفته باقى نگذاشته است. و البته بزرگْ وارث استاد شجريان بى شك نازنين فرزند متين و صبورشان همايون است كه انشالله از گزند روزگار در امان باشد. اما آنچه كه آقاى محمدرضا شجريان به عنوان يك شهروند ايرانى كرد نگاه داشتن پاسى بود كه با ميهن و هموطنانش بسته بود.او محترم ترين،با فرهنگ ترين و شريف ترين شهروند اين سرزمين بود گرچه آنهايى كه بايد قدرش را بفهمند،نفهميدند و با او جفا كردند اما استاد شجريان پا پس نكشيد و ماند....در ايران و در قلب ما...در هر دو براى هميشه. او باج نداد و باج نستاند...هيچوقت سر خم نكرد و همواره مردانه بر مواضعى كه او و مردم را كنار هم حفظ ميكرد ايستاد حتى اگر لازم بود نفع شخصيش در اين امر فدا كند. احترامى كه استاد شجريان براى مردم قائل بودند مثال زدنى است و اين منش در تمام شئون زندگى ايشان به روشنى به چشم ميرسد شجريان خورشيدى است كه تا هميشه در آسمان فرهنگ و هنر خواهد تابيد و افتخار اصل خويش و نسل خويش باقى خواهد ماند خوش به سعادت ما كه در روزگار او زيستيم و هموطنش بوديم از پروردگار بزرگ ميخواهم توان و معرفت پاسدارى از آنچه آقاى شجريان براى ما به يادگار و ميراث گذاشت را بدهد آقاى محمدرضا شجريان خدا نگهدار براى هميشه به اميد ديدار ارادتمند هميشگى جمعى بسيارى از انسانهايى كه غم فقدان شما در نهانخانه دلشان هنگامه اى به پا كرده... پى نوشت سرود ميهن به آهنگسازى جناب حسين عليزاده از آلبوم چاوش هفت با صداى استاد #شجريان دو بيتى كه در آغاز خواندم از غزلى از زنده ياد #بيژن_ترقى است كه براى استاد سروده بودند