... آه از آن همه سیاهی، آن همه شکن موهایت، بوی عصر پائیز می‌دهد بوی غروب جمعهٔ آذر ماه تنت ظهر مرداد است، آمیخته به عطر نوبر لیمو پلک از هم می‌گشایی چشمانت، خُم خانهٔ صوفیان، مژه برهم اما که می‌گذاری جهان روستایی می‌شود متروک در دوردست‌ترین مکانِ بودن حمید بهرامیان