آوایی که عتیقه نمی شود هیچ اشکالی ندارد که خیل ِ مدیران و تهیه کنندگان و سینماگرانی از فقدان شما جملاتِ مطنطن تلاوت کنند. کسانی که محال بود هزار سال هم که بگذرد موافقت کنند با شما بر سر تولیدی به فهم و توافق برسند. اما آقای سینایی عزیز، ما نسلِ فیلم کوتاهی های دانشکده و جشنواره ی " سینمای جوان" آن سالها که یادمان نمی رود: چند نفر بیشتر نبودید که در دو دهه، تمام وقت و تمام قد با ما بودید. در داوری فیلم هامان و آموزش و وورک شاپ ها و دیدارها و نشست های خودمانی و گفتن ها و بی دریغ دریای دانش را نثار تشنه گان کردن. بی بُخل و بی منت. شماهایی که هرگز تن به ابتذال ندادید و حرمت کارتان را چقدر عجیب نگه می داشتید. ما شما را یادمان نمی رود. چند نفر بیشتر نبودید. حالا شما هم همچون محمدرضا شریفی تنهایمان گذاشتید. اما بسیاری از شاگردان شماها در فیلم کوتاه و مستند و سینمای مستقل هنوز و همچنان و همیشه در راه شما قدم خواهند زد. عکس ها: پشت صحنه هیولای درون١٣۶٢ #سینمای_مستقل_ایران خسرو_سینایی