امشب سالگرد در گذشت پدرم حاج سید تقی برومنده ، ما پدرمون رو آقاجون صدا میکردیم . آقاجون یک مسلمان مؤمن و معتقد به تمام معنی بود و به وظایف دینیش با دقت و وسواس عمل میکرد، نماز و روزه اش هرگز ترک نمیشد ، خمس و زکاتش رو سر وقت پرداخت میکرد ، از معتمدین محل و عضو فعال هیئت ها و صندوق های قرض الحسنه محلی بود ، شبهای جمعه میرفت حضرت عبدالعظیم و شب رو با دوستانش توی یک مقبره به نماز و دعا میگذروند و صبح جمعه با آب نبات قیچی برمیگشت. آقاجون هیچوقت هیچ کدوم از بچه هاشو وادار به انجام کاری نکرد، هرگز در تصمیم گیریهامون کوچکترین دخالتی نکرد و تا زمانی که نظرش رو نمیخواستیم حتی اظهار نظر هم نمیکرد و مارو در همه انتخابهای زندگیمون آزاد میذاشت، خواهرها و برادرهای من همگی همسرانشون رو خودشون انتخاب کردن و پدرم در همه موارد فقط با خوشرویی گفت مبارکه! آقاجون حتی یک بار هم از من نپرسید چرا ازدواج نمیکنم.. آقاجون من یک مسلمان واقعی بود و آنچه با ظرافت تلاش کرد به ما بیاموزه روح مسلمانی بود ، که امیدوارم ازش آموخته باشیم. ای کاش رومینا و همه دختران بی گناهی که قربانی خشونت پدرانشون شدن، دختران آقاجون من بودن.