یک استوار ژاندارمری در چارچوب خانواده پر جمعیتش، آن‌ها را علاقمند رژیم گذشته پرورش داده است. تنها یکی از پسران استوار به نام «سید حسین» است که نقطه مقابل افکارش را دارد. سید حسین از سال 1342 علیه رژیم وارد فعالیت شده تا اینکه طی برخوردی به زندان افتاده و پدر، ناچار از اداره خانواده پسرش شده است. سید حسین، پس از آزادی فعالیت خود را بیش از گذشته پیگیری می‌کند. او به تدریج اعضای خانواده‌اش را متمایل به مبارزه علیه رژیم می‌سازد و در انتخا پدر نیز به افکار فرزند انقلابی خود گرایش می‌یابد.