«علی دانش» باستان‌شناس باسابقه‌ی وزارت فرهنگ و هنر، در پی فعالیت چندین ساله‌اش سرانجام در سال 1356 به دنبال یک حفاری موفق، به مجموعه‌ای از آثار سفالین هزاره‌ی دوم پیش از میلاد دست می‌یابد. «دانش» که از این کشف خود مسرور است به زودی خطر بزرگی را حس می‌کند. یک تیمسار بازنشسته‌ی کلکسیونر، یک دلال عتیقه‌جات، یک صراف سرشناس و مدیرکل مرکز باستان‌شناسی، به طرق مختلف سعی می‌کنند که این مجموعه را در اختیار خود بگیرند و «دانش» را گرفتار مشکل می‌سازند. «دانش» که می‌داند حفظ این مجموعه به اندازه‌ی کشف آن اهمیت دارد، علیرغم خطرات و مشکلاتی که دارد، آثار سفالین را به دنبال خود به همه‌جا می‌کشاند تا بتواند نقطه‌ی امنی برای حفط این میراث پربها پیدا کند.