مسعود غزنچایی: قربانی، زنی است که از تمام این دنیا، یک اجازه موتورسواری و اشتغال برای تامین معاش خانواده می‌خواهد و ای وای بر جامعه‌ی مردسالارِ متعصب دروغگوی فاسدی که نمی‌گذارد «آذر» نفس بکشد.

مسعود غزنچایی: «زیر سقف دودی» به شدت عقب‌تر از نمونه‌های مشابهی است که قصه آن‌ها طلاق عاطفی یا خیانت یک مرد میانسال متمول به همسرش است.

مسعود غزنچایی: فیلم، قصه‌ای بسیار ساده و خطی دارد و هیچ گره‌افکنی ندارد و بی‌دلیل، بارها اطلاعاتی را که مخاطب می‌داند، برای او تکرار می‌کند و با ریتم کندش، لحظات خسته‌کننده‌ای را برای مخاطب رغم می‌زند.

مسعود غزنچایی: قصد فیلمساز، ایجاد اتمسفر و فضایی سرد، بی‌روح و یخ‌زده بوده است که به مدد فیلمبرداری و قاب‌بندی‌های مناسب و استفاده از کنتراست در نورپردازی توانسته است چنین فضایی خلق کند.

مسعود غزنچایی: فیلم «اسرافیل» در فرم، چیز جدیدی نسبت به فیلم قبلی پناهنده ندارد و در قصه‌گویی حتی عقب‌تر و سردرگم‌تر از آن است. پناهنده با «اسرافیل» نتوانسته از جایگاه یک فیلم اولی کوچ کند و هنوز در فضا و فرم فیلم اولش درجا می‌زند.

مسعود غزنچایی: فیلم پس از 5 دقیقه‌ی ابتدایی فاقد کشمکش دراماتیک می‌شود و با حذف تاثیر فعالیت‌های بزرگترین مانع شخصیت اصلی داستان.

مسعود غزنچایی: باجان" به مراتب از همه جهت نازل‌تر از "کوچه بی‌نام" است و از آنجا که صرفا تصویر یک پیرزن غرغروی منفعل و بی‌اثر در میان اطرافیانش است، تنها حاصلش این شده که در کارنامه بازیگری فاطمه معتمدآریا، بدترین بازی او بشمار می‌آید.