مازیار وکیلی: اگر داستان خوبی داشته باشیم کافیست آن را بدون هیچ حرکت اضافه‌ای تعریف کنیم. موفقیت شَنِل علت خاصی ندارد. فقط به سینما به عنوان یک مدیوم مستقل اعتماد می‌کند و همین اعتماد هم هست که فیلم را در مسیر موفقیت قرار می‌دهد.

مازیار وکیلی: رای من روزهای محرم و شب‌های قدر از میرباقری جدا نیست. مردی که تمام سرمایه هنرهای تصویری ما از مذهب است. درخشان و با صلابت و ایستاده در اوج. مثل لحظه مرگ مالک اشتر نخعی که وقت مرگ فرمان علی(ع) را در دست داشت و آن را با همان مردانگی بالا گرفت تا همه بدانند مالک برای چه جان داده است.

مازیار وکیلی: میری تا زمانی که صرفاً یک تکنسین باشد و نتواند صاحب نگاه و هویت مستقلی شود، فیلم‌هایش به همین بدی خواهد بود.

مازیار وکیلی: همه چیز به صورت مکانیکی اجرا شده. شوری در صحنه‌ها نیست. سرمای عجیبی در بُن لحظات احساسی فیلم هست که بین تماشاگر و کاراکتر‌ها فاصله می‌اندازد. این فاصله هم یعنی دور نشستن تماشاگر از شخصیت‌ها. این دور نشینی هم یعنی عدم درگیری تماشاگر با فیلم

مازیار وکیلی: فیلم ظاهر سرد و ساده‌ای دارد. داستانی خطی که بدون هیچ حشو و زائدی روایت می‌شود. تمام این موارد در کنار اقتباس از داستایفسکی فیلم را به شب‌های روشن شبیه می‌کند.

مازیار وکیلی: پدری ساده، سنتی و وابسته به ارزش‌های پدرسالاری که در مقابل دختر خواهان آزادی‌اش قرار می‌گیرد

مازیار وکیلی: دراکولا یک ایده حرام شده قبل از مرحله نگارش است. ایده‌ای است که خود عطاران هم نمی‌دانسته باید با آن چه بکند.

مازیار وکیلی: ابراهیمیان باید پیش از هر چیز بداند که یک فیلم خوب ابتدا باید فیلم‌نامه خوبی داشته باشد. در حالی‌که عادت نمی‌کنیم ضعف‌هایی اساسی در فیلمنامه دارد و صرفاً سایه‌ای از آثار درخشان اصغر فرهادی است.