سهیل

کارگردان فیلم از اون افرادی که فیلم ساختن در خارج از ایران رو از خیلی های دیگه بهتر بلده اغلب کارگردان ها فقط از جذابیت های بصری یه کشور استفاده میکنن و از ظرفیت های دیگه برای جذب مخاطب استفاده نمیکنن و همون فیلمی رو که در ایران میخواستن بسازن رو بدون تغییر اون جا میسازن و بدون هدف فقط میخان فیلم رو اون ور آب بسازن که این هم تا جایی مخاطب رو جذب میکنه و بعد از یه مدت صرف لوکیشن خارج از ایران مخاطب رو مشتاق به دیدن اون فیلم نمیکنه
به نظرم یکی از علت های شکست این فیلم انتخاب بازیگر های نادرست بود وحمید فرخ نژاد اصلا برای فیلم مناسب نبود و قابلیت بفروش کردن این فیلم رو نداشت اگر به جای او از یه بازیگر هندی استفاده میشد قطعا فیلم موفق تر میشد و بعید میدونم فیلم تو هند هم توفیقی داشته باشه
این فیلم اگر در زمان بهتری هم اکران میشد باز هم به میزان مدنظر کارگردان(15میلیارد) نمیرسید و جزء شکست خورده های امسال میشد
فیلم جدید این کارگردان به اسم عاشقی در هانوی کلید خورده که امیدواریم تو گیشه موفق باشه البته بعید میدونم بتونه موفقیت سلام بمبئی رو تکرار کنه