ناکامی نسل جوانتر

یک درام اجتماعی قوی و عصبی کننده که ناامیدی و ناکامی نسل جوانتر ایران را به نمایش می گذارد

“عصبانی نیستم” فیلمی از رضا درمیشیان (سرپرست نویسندگان ) ، در روایتش مانند سبکش به ناامیدی و ناکامی نسل جوانتر ساکن تهران می پردازد که دورنمای زندگی اش را ناتوان و غارت شده می بیند . این درام اجتماعی قوی و عصبی کننده ، از منظر یک کرد ۲۶ ساله ظهور می کند که به دلیل فعالیت های سیاسی اپوزیسیونی (معارضش ) از دانشگاه اخراج شده و عصبانیت او بی درنگ به پرخاشگری و تعارض تبدیل می شود.

باران کوثری و نوید محمدزاده در فیلم سینمایی عصبانی نیستم

قبل نمایش اولیه ی بین المللی در بخش پانورامای برلیناله ، “عصبانی نیستم” با پانویس “یک برداشت آزاد از ایران” عنصری حاشیه دار در جشنواره فیلم فجر تهران بود . اما به تاسی از انتقادات تندروها ، فیلم ، در آخرین دقایق از بخش رقابتی بیرون کشیده شد . مطابق با گزارش های خبری آنلاین ، این بدگویان احساس می کردند که درمیشیان ، قصد توجیه و هنجاری کردن جنبش سال ۲۰۰۹ را داشته که در پی انتخاب شدیدا مشاجره برانگیز رئیس جمهور احمدی نژاد برای بار دوم به وجود آمد.

با این وجود، برای خارجی ها ، یکی از جنبه های آشفته کننده ی فیلم ، نمایش آن از جامعه ای بود که در حال کشمکش با تایید رسمی انتخابات و تورم است ، جایی که کارگران جوان شانسی برای فائق آمدن بر معیشت ، بدون مراجعه به ارتباطات (غیر قانونی ) و ارتکاب جرم ، ندارند. بازیگر نقش اول ، نوید ، (نوید محمدزاده) ، به سختی می تواند دوره ی چهار ساله (کارشناسی ) را تمام کند زیرا از تحصیل اخراج شده . او با یک همکلاسی سابق خود با نام ستاره (باران کوثری ) نامزد کرده اما نمی تواند مکانی برای تشکیل زندگی فراهم کند ، کمتر از خانه یا ماشینی که پدر دختر (رضا بهبودی)برای خوشبختی آینده ی دخترش ضروری می پندارد.

باران کوثری و نوید محمدزاده در فیلم سینمایی عصبانی نیستم

نوید استودویی بخت برگشته تاسیس می کند با شراکت یک موزیسین عاشق و دیوانه ی موسیقی به نام وحید (وحید قاضی زاهدی) ، که برای گرفتن مجوز یک کنسرت عمومی ، دچار عقده شده . زمانی که وحید آرام است ، نوید را تشویق می کند تا راهی برای اضطراب و افسردگی اش بیابد . دکتری ناشناس( بی نام ) که نوید در نزد او اقرار به ضعف خود در کنترل عصبانیتش می کند برای او نسخه ی پزشکی تجویز می کند و می گوید که جمله ی “عصبانی نیستم ” را دائما با خود تکرار کند . اما همین که نوید می خواهد هر بار احساس عصبانیت کرد ، مصرف دارو را شروع کند ، زندگی او بیش از پیش از کنترلش خارج می شود و رابطه اش با ستاره به فنا می رود.

درمیشیان از دوربین متحرک روی دست ( که توسط علی ازهری (مدیر فیلمبرداری) گردانده می شود) و سبک تدوین پله ای (ناهموار؟ ) استفاده می کند که با رفتارها و جو کابوس مانند و ترسناک متناسب است . فیلم ،در زمان به جلو و عقب می رود، نشان دادن نوید در روزهای شادتر در مدرسه ، و سپس بازگشت به حال . این حرکت سریع برای این استفاده می شود که تاثیر خوددرمانی نوید را نشان دهد که اینکه احساس می کند مانند موشی روی چرخ است ، هیچ پیشرفت و بهبودی نداشته . گاهش نامشخص است که نوید صرفا گرفتار اوهام تمایلات خود برای کتک زدن مردمی است که او را ناامید و خنثی کردند یا اینکه واقعا آنها را در حد ریختن خون می زند.

باران کوثری و نوید محمدزاده در فیلم سینمایی عصبانی نیستم

علاوه بر تصویر برداری تنش آمیز و تدوین و کات های هیجانی کننده ، طراحی صدای محمدرضا دلپاک که مخرب اعصاب است ، احساس ما را نسبت به از خودبیگانگی نوید عمق می بخشد . همچنین بازیگر نقش اول زن ، باران کوثری (دختر کارگردان ممتاز ایرانی ، رخشان بنی اعتماد) در تولید فیلم و طراحی لباس نیز مشارکت داشته.

شما چقدر با این مطلب موافق هستید؟ نظر شما درباره این مطلب و اثر چیست؟ نظر خود را در پایین همین صفحه بنویسید. [منظوم تنها ناشر نقدها است و این به معنای تایید دیدگاه منتقدان نیست.]

شما نیز می‌توانید نقدها و یادداشت‌های خود درباره آثار سینما و تلویزیون را با نام خودتان در منظوم (معتبرترین مرجع نقد سینما و تلویزیون ایران) منتشر کنید. هم‌اکنون مطالب خود را به آدرس ایمیل Admin@Manzoom.ir برای ما ارسال کنید.

نقد، یادداشت، تحلیل، بررسی و معرفی منتقدین از فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ایرانی را در صفحه نقد فیلم سایت منظوم مرجع سینما و تلویزیون ایران بخوانید.