نقد و بررسی فیلم کیانو

"کیگن مایکل- کی" و "جوردن پیل" در طول پنج فصل سریال تلویزیونی منتقدپسندشان "کی و پیل" ، به هر موضوعی از فرهنگ عامه و تفاسیر گوناگونی از تعصبِ نژادی پرداختند. اکنون ، آنها همکاریشان را در عرصه سینما و در فیلم شلخته اما خنده دار و مفرح "کیانو" همراه یک گربه کوچک با شخصیتی دلنشین و کاریزماتیک ادامه داده اند . نویسندگان فیمنامه "آلکس روبنز" ( نویسنده سریال "کی و پیل" ) و "پیل" هستند. "پیل" در این فیلم نقش "رِل" که بعد از ترک دوست دخترش به یک معتاد بدبخت تبدیل شده است را بازی می کند. نجات دهنده او یک گربه کوچک تحسین برانگیز به نام "کیانو" است؛ فکر میکنم در زبان هاوایی کیانو به معنی "نسیم خنک" است. "رِل" بعد از آشنایی با کیانو او را به "کلارنس" (کی) معرفی می کند. متاسفانه ، دوران خوش "رِل" و "کیانو" به عنوان اعضای گروه موادفروشان بدنام Blips (کسانی که از دسته گنگسترهای لس آنجلس بیرون انداخته شده اند) دوام چندانی ندارد و اعضای این گروه وارد خانه "رِل" می شوند و "کیانو"ی بیچاره را با خود می برند. در نتیجه ، "رِل" و "کلارنس" مصمم می شوند تا مانند آدم کش های تشنه به خون، به گروه Blips نفوذ کنند و دوست پشمالوی شان را پس بگیرند . شاید بتوان فیلم "کیانو" را به عنوان یک اپیزود خاص سریال "کی و پیل" محسوب کرد. هنوز هم ارجاع هایی به فرهنگ عامه دیده می شود (موسیقی جرج مایکل نقش عمده ای را ایفا می کند) و تفاسیری از رنگ پوست و زبان دوگانه بازیگران در طول فیلم زده می شود. همچنین رگه هایی از طرح های سریال "کی و پیل" نیز در فیلم دیده می شود. ( قبل از هر قتل یا ضرب و شتم ، "کلارنس و رِل" به تماشای فیلمی از "لیام نیسون" می روند چون علاقه بی نهایتی به شخصیت او در فیلم "ربوده شده" دارند.) "پیتر اتنسیو" که تقریبا تمامی اپیزودهای سریال "کی و پیل" را کارگردانی کرده بود ، اولین تجربه سینمایی خود را با "کیانو" رقم می زند ، البته می توان گفت بیشتر بودجه فیلم را انفجارها و صحنه های اسلوموشن تشکیل می دهند و به نظر می رسد این اثر سینمایی بیشتر تحت تاثیر این سریال است.

به لطف شیمی عالی بین "کی و پیل" کمدی فیلم خیلی خوب از آب درآمده و بیشتر شوخی های فیلم به دل می نشیند ، یک ستاره زن حضور دیوانه واری در داستان دارد و البته حضور "کیانو ریوز" به عنوان صداپیشه شخصیت کیانو ، جلوه خاصی به فیلم بخشیده است. ایراد فیلم را می توان خط داستانی تقریبا قابل پیش بینی عنوان کرد به طوری که تمرکز خط روایی فیلم با قصه های فرعی که تعریف می شود ، تا حدودی از بین می رود. نکته ای که نمایش تلویزیونی "کی و پیل" را جالب توجه کرده بود ، خاص بودن آن بود. فیلم "کیانو" این خاصیت زیرکانه را از سریال به ارث برده است اما بقیه ی فیلم مانند کمدی-اکشن های استاندارد است ، و حتی به نظر می رسد که در زمان 98 دقیقه ای ، فیلم تلاش می کند تا پایانش را به نحوی جمع و جور کند. (خصوصا هنگامی که "کیانو" در صحنه حضور ندارد). حتی اگر فیلم نتواند با بهترین صحنه های سریال رقابت کند ، "کیانو" مانند سکوی پرشی برای هردوی کی و پیل هست. اما ستاره اصلی فیلم ، هفت گربه پشمالویی هستند که فیلم به اسم آن ها نام گذاری شده اند. ممکن است در جوایز اسکار شاخه ای به نام "بهترین بازیگر مکمل گربه ای" وجود نداشته باشد اما اگر وجود داشت مسلما این جایزه به کیانو می رسید.

مترجم: بابک مؤیدزاده