رسوایی ۲، افول ده‌نمکی

فیلم رسوایی 2 در ادامه ساخته های مسعود ده نمکی به بیان داستانی از تقابل ها و تعارضها در جامعه امروز ما می پردازد. ده نمکی تبعیض بین فقیر و غنی و گسترش گناه و مادیگرایی در جامعه را مد نظر دارد و این بار به مسئولین شهری و برخوردشان با مشکلات می پردازد. او قصد دارد نشان دهد که برخوردها با معضلات بسیار سطحی است و از سوی دیگر این معضلات ناشی از رفتارهای نادرست و بی توجهی مسئولین امر به ریشه مشکلات است.

داستان با اعدام دو بزهکار که به جرم قتل دستگیر شده اند آغاز می شود. مادر مقتول با خارج کردن طناب از گردن قاتل فرزندش او را می بخشد.در کنار این موضوع صحبتهای روحانی داستان با مسئولین شهری و اشاره به اینکه بی توجهی ما به گناه باعث ابتلا به بلاست سوژه خبرنگاران می شود تا از قول او خبر یک بلا و زلزله را در شهر پخش کنند که موجی از نگرانی را در شهر ایجاد می کند. در نهایت بلا و زلزله ای رخ نمی دهد و مسئولین شهری روحانی را به دلیل ایجاد نگرانی در مردم تبعید می کنند و او با هواپیمای شماره 598 شهر را ترک می کند و هنگام ترک شهر زلزله به وقوع می پیوندد و در آخر فیلم نیز پرچم اباعبدلله جلوی زلزله را می گیرد.

بر خلاف آثار قبلی ده نمکی این اثر به دل مخاطب نمی نشیند. استفاده از آدمهای تکراری، حرفهای تکراری و سخیف بودن طنزها و شوخیهای به کار رفته در این داستان، در کنار پرداخت سطحی به باورها و اعتقادات باعث می شود این فیلم جذابیت لازم را نداشته باشد و حتی به نظر من نتواند مانند فیلمهای قبلی او فروش کند. بطور معمول ده نمکی تعداد زیادی از شعارهای خود را، که برخی منطقی و درست و برخی غیر منطقی و نادرست است، در دیالوگها به خورد مخاطب می دهد و کاملا عریان و سطحی به موضوعات می نگرد. شاید لازم است ده نمکی معضلات جامعه را از بعد جامعه شناختی و روانشناختی بطور عمیق تری مطالعه کند تا بتواند کمی از لایه های سطحی به لایه های عمیق تر بپردازد. همچنین بخشی از شوخیها و طنز فیلم سخیف و آزارنده است. نقش خبرنگار زن بعنوان نقش رسانه در معضلات قرار است مطرح شود ولی تاکید بر زن بودن خبرنگار و برخوردهای ناشایست اقای شریف و راننده اش با این موضوع که در برخی از صحنه ها با متلکها و الفاظ بسیار زننده مطرح می شوداین نقش را نشان نمی دهد. روحانی داستان نیز کمی با روحانی رسوایی یک متفاوت است و حکمت و معرفت کمتری دارد.

در مجموع رسوایی 2 به نظر یک کار قابل قبول نیست و می توان آنرا افول ده نمکی دانست. شاید باید چند سال صبر می کرد و با دقت بیشتری روی فیلمنامه و داستان فیلم کار می کرد تا بتواند فیلم قابل قبولی تولید کند.