محسن شهمیرزادی: حرف ابوقریب از صلح است آن جایی که در طلایی‌ترین دیالوگ‌ها عنوان می‌شود که برای دفاع اینجاییم، آنجا که گفته می‌شود برنده جنگ اونیه که سلاح می‌فروشه، آن جایی که قاضی این جنگ نوجوانی است که تنها برای عکاسی آمده است، اما دشمن از او به ناچار رزمنده‌ای اسلحه به دست می‌سازد.

محسن شهمیرزادی: لطفاً «به ‌وقت شام» را با هیچ اثری از حاتمی‌کیا مقایسه نکنید. این خواهش را باید از کسانی داشت که در هر فیلمی از حاتمی‌کیا دنبال «آژانس» می‌گردند تا حاج‌کاظم و سلحشور دیگری برای‌شان زنده شود. در حالی که حاتمی‌کیا فرزند زمانه‌ خویش است و در هر عصری دغدغه‌هایش در فیلم‌های او بازنمود دارد.

محسن شهمیرزادی: در «ساعت 5 عصر» عدم بهره‌کشی از سلبریتی‌ها برای جلب نظر مخاطبان است. انگار مدیری برای رقیبانی که با «چهره» می‌فروشند، رجزخوانی کرده و به نظر می‌رسد تلاشش برای رکورد زدن فروش، کوششی باشد در تحقق عبارت «ماچند نفر، شما همه».

محسن شهمیرزادی: فیلم سکولار نیست، برای جنگ قداست قائل است و شخصیت‌ها با تمام دلبستگی و زنانگی، باز هم مردان‌شان را برای رزم مذمت نمی‌کنند.

محسن شهمیرزادی: ماحی فیلم پرنشانه‌ای که اجتماعی نیست، این فیلم یک فضای مینیمال و استریلی از «کاسبان تحریم» نشان می‌دهد، فضایی از یک داستان واقعی و مشهور که در آن سعی می‌شود روح سرمایه‌داری و پشت‌پرده‌­ی کاسبان تحریم را نشان دهد، اما این نوع نگاه با تمام دیدگاه‌هایی که پیش از این مطرح شده متفاوت است.

محسن شهمیرزادی: اگرچه ایتالیا ایتالیا قصه منسجمی نداشته و به قول منتقدان به فیلم تبدیل نشده است اما با برخی حذفیات و کوتاه کردن فیلم 110 دقیقه‌ای خود می‌تواند به یک سلام بمبئی دسته دوم اما عمیق‌تر تبدیل شود.