هدی مقدسی: روایتی سردرگم که هویت اصلی اضطرابش آنقدر درهم و گم است که ترجیح می‌دهی دلت را به پسرک باهوش کوچک فیلم خوش کنی و از شیرین زبانی‌هایش لذت ببری، قصه‌ای که شاید می‌توانست با پرداختی متفاوتر درامی جذاب باشد.

هدی مقدسی: فضایی سفید و سرد با پیکره های عریان انسانی که تنها نمود انسانی اش را تمی توان به وضوح دید...مکانی که تنها شیر سرو می کند!

همین توضیحات برای دیدن فیلمی...