مرتضی ماکنالی: سکانس‌های توهمی و مکاشفه گونه نگار بارها و بارها در سراسر فیلم تکرار می‌شود که در اغلب آنها بدون هیچ اِلمان‌ سینمایی (مثل کلوزآپ در چهره یا فیلوفوکوس، یا مکس روی صورت، یا دیزالو) اوهام‌ نگار به نمایش در می‌آید و همین مساله باعث می‌شود مخاطب نداند که اوهام، خیال، مکاشفه و توهم می‌بیند یا واقعیت را.

مرتضی ماکنالی: با فیلمی که ضعف‌های جدی در فیلمنامه و نگاهی انتلکت‌ مآبانه به حریم و حرمت‌شکن دارد، در واقع ناشی از فاصله فیلمساز با فرهنگ و هویت جامعه خود است، مواجه می‌شویم.