محسن دریالعل: «چراغ‌های ناتمام» فقط در حد ایده اولیه مانده است. ایده‌ای که ابتدا و انتهای خوب دارد اما بدنه و جزئیات علّی و معلولی که نتیجه را پدید بیاورد وجود ندارد و فقط تکرار درونیات و شخصیت است، آن هم تکراری اشتباه که مسیر روایت را دچار اشکال کرده است.

محسن دریالعل: «بیست و یک روز بعد» یک شاهکار سینمایی نیست، اما کور سوی امیدی است به سمت مسیری که سینمای آینده ایران به آن به شدت نیاز دارد. سینمایی اجتماعی در مسیری درست. پرداخت به مشکلات سختی و نمایش بلوغ یک قهرمان از دل همین مصائب.

محسن دریالعل: هدف تنها انجام تجربه‌ای جدید است؛ همین. دیگر حرفی درباره نگار نمی‌توان زد.

محسن دریالعل: فیلمنامه دارای پیچیدگی‌های خاصی نیست و داستان را خیلی آرام و منطقی پیش می برد تا بیننده مانند پلیس درگیر کشف حقیقت شود...