2-3 سالی میشه که پیج سریال احضار رو توی اینستاگرام فالو کرده بودم. اون زمان در حال انتخاب بازیگر بودن و از اون زمان منتظر احضار بودم. چند باری خونده بودم که کارگردان سریال گفته بود ساخت سریال ترسناک احتیاج به یک تلاش ویژه داره و بالاخره بعد از 3 سال سریال ساخته شد و توزیع شد. اما 3 سال انتظاری که برای این سریال کشیدم بیهوده بود. ایران جاییه که با توجه به اعتقادات مذهبی میشه یه اثر ترسناک خوب ساخت که مدتها از ذهن مخاطب بیرون نره. اما احضار در اولین قسمت درجا زد. استفاده از دود و مه و کلاغ و سگ به شدت قدیمی شده یا جاهایی که مثلا روح اون زنی که حتی اسمش هم یادم نیست رو نشون میداد خیلی دم دستی و خنده دار بود، اتفاقات اتاق دختر بچه کپی یک فیلم کوتاه خارجی بود که چندین جایزه هم گرفته. و استفاده از نابازیگر هایی که حتی انتقال حس ترس رو هم بلد نیستن به سریال ضربه بزرگی وارد کرده . حتی ری اکشن ها هم غیر واقعی و عجیبه! قسمتی که پرستار دماغ عملی ! (بین این همه بازیگرای با استعداد میشد انتخاب بهتری صورت بگیره) از پله ها میفته پایین پدر بچه بعد از چن ثانیه تاخیر تازه از سر جاش بلند میشه ببینه چه اتفاقی افتاده حتی بدون هیچ سوال و صحبتی! به قول مسعود فراستی موقعیت های ترسناک در نیومده! قراره فیلم دلهره آور باشه ولی من هیچ دلهره ای در طول فیلم نداشتم و حتی یه جاهاییش لبخند زدم :) فیلم ترسناک قرار عمده سکانسهاش تاریک و کم نور باشه اما حتی از یک دوربین حرفه ای تر برای فیلم برداری استفاده نکردن و سکانس های تاریک خیلی نویز دارن. در کل کاش ایران کمی از سری فیلمهای ترسناک ترکی ایده بگیره. و واقعا هیچ شوقی برای دیدن ادامه سریال ندارم گرچه از اولین قسمت نمیشه قضاوت کرد ولی انگار این ماجراها در بقیه قسمتها هم ادامه داره! پ.ن: نیاز به یک فیلمی دارم احضار رو بشوره ببره!