مجتبی عبداللهی: در چنین فیلم تلخی اساسا طنز جایگاهی ندارد. در چند جای فیلم بیننده به خنده می‌افتد که کارایی بقیه فیلم زیر سؤال می‌رود.

مدیسا مهراب پور: مطابق همیشه اصغر فرهادی تماشاگر را با همه این فکر و خیال‌ها تنها می‌گذارد تا جهان فروشنده برای همیشه در خاطر او باقی بماند.

بابک امانی: گویا فرهادی عادت دارد دست بیندازد به تمام اقشار جامعه و این سه تم اصلی خود را در آنها محک بزند‌ و به طرز باور نکردنی‌ای یک فیلم باورپذیر بی‌آفریند.

ساناز رمضانی: فرهادی اخلاق‌گراترین فیلم‌ساز حال حاضر ایران و چه‌بسا جهان است.او چنان شخصیت آدم‌ها را عریان می‌کند که بیننده چاره‌ای جز همذات پنداری ندارد.

محمد رضوانی‌پور: کسی که سال‌هاست به عنوان پرچم‌دار سینمای واقع‌گرا و اجتماعی ایران شناخته شده اکنون اثری ساخته با ساختاری به شدت تصنعی و مضمون زده که به واقع خارج از دایره سینمای رئالیستی قرار می‌گیرد.

افشین علیار: مختصات ساختاری سینمای فرهادی اگر چه به نظر ساده و روان می‌رسد اما در لایه و بافت زیرین فیلمنامه گره‌هایی به وجود می‌آید که باعث رشد شخصیت‌ها و ایجاد روابط میان آن‌ها می‌شود.

مهدی تهرانی: فرهادی یک کارگردان ششدانگ است و هم یک فیلمنامه‌نویس قهار و مسلط به قواعد ژانر. در آثار او کرامت انسانی به مثابه یک فرشته نگهبان در جامعه‌های کوچک نظیر خانواده و فامیل دیده می‌شوند.

نوید کریمی: آگاهی از نقاط ضعف و حفره‌های فیلمنامه می‌توانست این داستان مردّد و سرگردان را نجات دهد؛ آگاهی‌ای که فیلمساز جای خالی آن‌را در جامعه حس کرده ولی در فیلم و فیلمنامه خود، نه!

محمد گبرلو: آیا از این فیلم بهتر می‌توان ساخت که به‌راحتی بتواند تبلیغ دین کند. آیا حتما باید در فیلم فردی نمازخوان باشد یا شعارهای مذهبی بدهد تا بفهمیم فردی مسلمان است.

پویان عسگری: یک شاهکار بزرگ که در آینده از آن به عنوان یکی از تکان‌دهنده‌ترین تجربه‌های «فیلم رئالیستی» یا «فیلم اجتماعی» در تاریخ سینمای ایران، یاد خواهد شد.

محمدضا مقدسیان: فروشنده در بهترین حالت حس و حالی شبیه کپی‌کاری فرهادی از روی دست خودش به شکلی شلخته و قوام نیافته دارد و نه بیشتر.

علی نعیمی: فرهادی درست و روان و به اندازه از موضوعات صحبت می‌کند. از عشق به همان سادگی صحبت می‌کند که از خیانت، دروغ، شک و تردید.

مسعود فراستی: قبل از این گفته بودم که «فروشنده» ماقبل بد است. ناچیز است. نه چیزی می‌فروشد، نه می‌خرد. ماقبل –و ناتوان از- خرید و فروش است؛ و ماقبل بده بستان و هرگونه گفت و گو.

حامد مظفری: فرهادی محال است جرأت کند اله‌مانهای آشنای سینمای مینی مالیستی تلخ نمایانه خود را رها کرده و یک کمدی مفرح بسازد.

محمدرضا رضاپور: در میان راستی‌آزمایی مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب، ایرانیان را افرادی نشان می‌داد که تمام شئونات زندگی‌شان ناخواسته به دروغ آلوده است.

حسام افشار: فروشنده فرهادی نه به‌اندازه‌ای که طرفداران این فیلم می‌گویند فیلم خوبی است نه به‌اندازه‌ای که منتقدان ضد‌فرهادی می‌گویند فیلم بدی است بلکه یک فیلم متوسط در کارنامه فرهادی است.

محمدرضا شهبازی: فکر می‌کند اگر فیلمی بخواهد ضدغیرت باشد، لاجرم باید تجاوز را مدح کند و متجاوز را نزد مخاطب خوب جلوه دهد!

مرتضی ماکنالی: با فیلمی که ضعف‌های جدی در فیلمنامه و نگاهی انتلکت‌ مآبانه به حریم و حرمت‌شکن دارد، در واقع ناشی از فاصله فیلمساز با فرهنگ و هویت جامعه خود است، مواجه می‌شویم.

هادی صداقت‌نژاد: مگر امکان دارد کسی در برخورد با متعرض به ناموس خود این قدر گرفتار تردید و سردرگمی شود؟

محسن وزیری: فرهادی همچنان در بالاترین کیفیت خودش کار می‌کند و راه‌های جدید را امتحان می‌کند، کاری که شاید هر کارگردانی بعد از چند فیلم موفق هیچوقت انجام ندهد.