جیم میم

"متری شیش و نیم"، همانند "ابد و یک روز" سکانس‌هایی جذاب دارد که مخاطب را با خود همراه می‌کند.

مهم‌­ترین دستاورد فیلم جدید "سعید روستایی" برای سینمای ایران در این فیلم، خلق یک شخصیت پلیس می‌باشد که فراتر از کلیشه­‌های رایج سینمای ایران است.

فیلم تا نیمه فوق‌العاده پیش می‌رود اما با رها کردن شخصیت­‌ها به‌خصوص "صمد" در نیمه‌ی دوم، صلابت نیمه‌ی اول خود را از دست می‌دهد و با اغراق‌های احساسی شخصیتِ "ناصر"، حس ترحم را در بیننده ایجاد می‌کند و به اثری شعاری تبدیل می‌شود.

فیلم را برای دوم در شبکه نمایش خانگی دیدم. به‌نظرم شروع، از لحاظ منطقی مشکل دارد. در شروع فیلم، بعد از تعقیب و گریز یکی از ماموران و یک قاچاقچی مواد مخدر، قاچاقچی خودش را ندانسته و با دستپاچگی درون گودالی می‌­اندازد که بلافاصله آن گودال عمیق توسط یک لودر پر می­‌شود و زنده به­‌گور می‌شود. این سکانس با وجود کوبندگی‌اش منطقی به نظر نمی‌رسد. هیچ گودالی با آن عمق را بدون دلیل حفر نمی‌­کنند که بدون دلیل پُرش کنند.

در کل فیلم از لحاظِ کارگردانی، فیلم‌برداری، موسیقی، جلوه‌های بصری، صدابرداری، صداگذاری و بازی بازیگران درخشان است و تنها نکته‌ی منفی آن، فیلمنامه است.