. پايگاه تحليلى سينما سينما محمدرضا مقدسيان: «مری پاپینز» شاید ادامه منطقی «الیور توئیست» و «بینوایان» باشد...................................... «مری پاپینز» در جمیع جهات اعم از طراحی صحنه و نورپردازی، بهره مندی از گروه موسیقی، طراحی حرکات و رقص گروهی و البته شیوه اجرای بازیگران اثری متعادل و بی زائده است. یکی از نکاتی که در این نمایش جلب توجه می کند، شیوه اجرای بازیگران است. اجرای بازیگران در این نمایش بیش از دو اثر قبلی به دور از جلوه گری های اضافی است و گروه بازیگران به قاعده در خدمت کلیت اثر هستند و رفتارهای انفرادی برای بهتر دیده شدن کمتر به چشم می آید. نتیجه اینکه ما شاهد اجرای گروه بازیگران هستیم و از شخصیت مری پایینز (بهنوش طباطبایی) گرفته تا بازیگران خردسال حاضر در اثر همگی در راستای محقق شدن هدف نمایش یعنی اجرایی قوام یافته ظاهر شده اند و به هیچ وجه کارکرد تزئینی ندارند. در این میان حتما باید به اجرای دشوار اما درست از آب درآمده بهنوش طباطبایی در نقش مری پاپینز اشاره کرد که به حق همراهی برانگیز، یکدست و مسلط بر صحنه ظاهر شده است. این مهم زمانی برجسته تر به نظر می رسد که موزیکال بودن اثر و مبتنی بر حرکات عروسک وار و فرازمینی شخصیت مری پاپینز را مدنظر قرار دهیم. حرکاتی که بعضا همراه با آوازخوانی جمعی و البته حرکات سریع و پیچیده بوده است. در این شرایط حتما و قطعا حفظ راکورد بازی و از دست ندادن ریتم حضور روی صحنه یکی از دغدغه های اصلی بازیگر و کارگردان خواهد بود که طباطبایی به خوبی از پس آن برآمده است. البته که اجرای آرمین رحیمیان که پیشتر او را در نقشی کاملا متفاوت در فیلم «شبی که ماه کامل شد» در نقش ریگی دیده بودیم، اجرایی قابل قبول و در خدمت اثر است و هیچ ربطی به تصویری که پیشتر از او در ذهن داریم ندارد. در کنار این باید به طراحی و اجرای حرکات این نمایش اشاره کرد که نقش به سزایی در فضاسازی و مقهور کردن نگاه مخاطب و مجاب کردنش به همراهی با اثر داشته است............... // متن كامل در👇 ‏https://cinemacinema.ir/naghd/به-بهانه-اجرای-نمایش-مری-پاپینز-گام-س/ // @cinemacinema.ir @mohamadreza.moghadasian #سينما_سينما #محمدرضا_مقدسيان #مرى_پاپينز