. از دونده، كازابلانكا، باشو،همشهرى كين،خانه خلوت، ديوانه از قفس پريد،مالنا و تا دهها فيلم درجه يك ايرانى و غير ايرانى ديگر ابتدا عكسى به يادمان مى آيد كه روزى ما را از خودمان ربوده تا روبه روى پرده نقره اى بنشينيم و با لذت بگذاريم سينما ما را مسحور كند. چه نگاه ها و اكتها كه شايد كارگردان و دوربينش نديده باشند اما عكاس آن را براى هميشه جاودان كرده.در حرفه پر زحمت سينما عكاسها با عشقى عجيب خود را كنار ميگذارند و با دوربينشان كاملا يكى ميشوند تا احساسى را ثبت كنند. براى همين است كه گاهى دقايق زيادى را به عكسى خيره ميشويم و حسى كه ماندگار شده و تغيير ناپذير است را با هزار خيال پردازى نظاره ميكنيم و به گمانم ظرافت كار عكاس سينما همين است كه حسى كه شايد فقط يك آن در بازيگر به وجود آمده را براى هميشه ماندگار ميكند. خوشحالم كه در جشن پنجم عكاسان خانه سينما در كنار اين هنرمحندان كم مدعا حضور داشتم و افتخار اعلام نام بهترين عكاس سال را پيدا كردم. به آقاى #اميد_صالحى تبريك ميگويم و همچنين به دبير محترم جشن جناب على نيكرفتار خسته نباشيد ميگويم و سپاسگزارى ميكنم..