. الان من میتونم از مرگ نزدیک به سیصد نفر توی حملات تروریستی سریلانکا ناراحت بشم یا سوسول بازی محسوب میشه؟ روشنفکر نمایی نیست؟ اعضای ستاد فلانی بهشون بر نمیخوره؟ اجازه دارم نگران مردم سیل زده کشور باشم و در کنارش از کشتن انسانهای دیگه هم‌ ابراز نگرانی کنم؟ یا نوبتیه؟... آخه تازگیا قواعد ناراحت شدن و دغدغه داشتنم پیچیده شده. از هر چیزی بگی، میگن الان نوبت اون یکیه. هیچ رقمه هم راضی نمیشن که آدم این توانایی رو داره که یه سری احساس و نیاز رو همزمان داشته باشه... پ.ن: البته یه سری باهوش و زرنگم هستن که منتظرن یه چیزی بگی، بگن خاک تو سرت اینو درست کردن که حواست از اون یکی پرت بشه