. روزی در آغاز جوانی کتابی کهن را باز کردم که در آن نوشته بود : "کسی که بسیار میخندد، سعادتمند و کسی که بسیار میگرید شوربخت است". گفته ای بسیار ساده لوحانه، که با این همه به علت حقیقت ساده ای که بیان میکند، نتواسته ام فراموشش کنم، اگرچه بسیار بدیهی است. پس بهتر است هرگاه شادی دق الباب میکند، به جای اینکه مکرر شک کنیم که آیا ورودش جایز است یا نه، همه درها را به سویش بگشاییم، زیرا شادی هیچگاه بی موقع نمی آید. ((آرتورشوپنهاور )) ((در باب حکمت زندگی))