مايه تأسف است كه تنهـا تشكل صنفى سينماگران كشور ، هـنوز ياد نگرفته كه مياحث و اختلاف نظرهـاى صنفى ، تشكيلاتى و انضباتى و ... مباحثى داخلى هـستند كه بايد در جلسات و بولتن هـاى داخلى "خانه سينما" طرح و بحث شوند نه در برابر أنظار عمومى، اما حالا كه بحث علنى شده ، نكته مهـم تر ، اينست كه اصلاً بحث درباره چيست ؟ انتشار چنين بيانيه هـاى مبهـمى چه سودى براى سينما دارد ؟اگر هـمكاران من در سينما ، متوجه ميشوند كه دعوا سر چيست و بنظرشان ميآيد كه مثلاً "مسائل" طرح شده ، مشكلات واقعى حرفه ما هـستند ، من هـيچ حرفى ندارم اما اگر چنين نيست ، از هـمكارانم خواهـش ميكنم به سينمائى بدون "خانه سينما" بطور جدى فكر كنند. تشكلات صنفى نيازمند بلوغى تاريخى هـستند كه جامعه ما از آن محروم بوده، چرا ، بخشى از انرژى ، وقت و پول فيلمسازان ، بايد صرف بوركراسى ى شود كه نقشى واقعى در زندگى حرفه اى و شخصى ما ندارد ؟