' چهاردهم فروردین ۱۳۹۲ برای اولین بار صفحه‌ی اینستاگرام باز کردم. اپلیکیشن هیجان‌انگیزی بود، انگیزه‌ای برای عکاسی، دقت در قاب‌بندی و ثبت خاطرات زندگی. اوایل خلوت بود، کلاً شاید چند هزار نفر بودیم ولی به تدریج محبوب‌ و محبوب‌تر شد و میلیون‌ها آدم جذبش شدن. نمی‌دونم از دنبال‌کننده‌های روزهای اول هنوز کسی این‌جا هست یا نه، اگه هست بهش سلام می‌کنم 🙋🏻‍♀️ و می‌گم: ممنونم که هفت ساله همراهِ منی. ' مرداد ماه سال ۱۳۹۴ به مناسبت یک میلیونی شدن فالورهای صفحه‌، یک فیلم ۱۵ ثانیه‌ای از پیانو زدن منتشر کردم. امکانات کم بود، فقط ۱۵ ثانیه می‌شد ویدئو گذاشت، استوری وجود نداشت، خبری از ورق زدن عکس‌ها در یک پست نبود و نمی‌شد چیزی رو آرشیو کرد. _یک روز تو همون سال ۹۴، وسط‌های پخش کیمیا حدود ۲۰۰ تا از پست‌هامو بیخودی پاک کردم🤦🏻‍♀️ حیف_ خلاصه...' زیر اون فیلم نوشته بودم که از نوازندگی در جمع می‌ترسم و قطعه‌ رو هم کامل بلد نیستم...' از اون روز چهار سال گذشت. زمستون سال ۱۳۹۸ در تالار وحدت، بابت نمایش موزیکال «مری‌پاپینز» با هراسِ همیشگیم جنگیدم و بر اضطرابم غلبه کردم و ۵۰ شب روی سن در مقابل چشم هزار نفر تماشاچی یکی از قطعات نمایش رو نواختم، که در برابر میزانِ استرسِ من قدم بسیار بزرگی بود. در حین تمرینات مری‌پاپینز هم، در اتاق‌ تمرین تالار وحدت، یک پیانوی رویال ناکوک وجود داشت که با وجود قدیمی بودنش به من انگیزه داد قطعه‌ی «فانتزی ایمپرومپتوی شوپن» رو کامل اجرا کنم و برای خودم چند تا فیلم بگیرم😊. این یکی از همون فیلم‌هاست. آخرش بهنوش وارد می‌شه😁😍. ' هر چند که هنوز دلم اجرای بهتری می‌خواد ولی همین که تمرین کردم و تا آخر زدم باعث خوشحالیمه. 🎹❤️ ' فانتزی ایمپرومپتو اپوس ۶۶ فردریک شو‌پن ' ' ' #chopin #piano #fantasie #fantasieimpromptu ' #fredericchopin ' '