بیخود بهانه نگیر، این سرنوشتِ ماست گاهی در اوجِ سکوت، گاهی به تبی دچار فردا که "منی" نبود،بی من تو شادِ شاد، از خاطرت ببر،آن لحظه هایِ ناب آخر به جرمِ کویر،باران فسانه شد، دیوارِ بینِ ما،دستِ زمانه شد حالا چه فرصتی؟! جز آهِ بی سبب، اشکی برایِ تو، اشکی برایِ من باز هم اگر بهار،گل پونه ایی نداشت، با بویِ خشکِ کاج،آغوش تازه کن، نامی ز من بیار (بابک بهشاد) photo by @kkassraanz
234
15
1398/02/31