- اگر اتفاقات براي رخ دادن در روزهاي پيش رو منو داشته باشند، و يكي مثل گارسون جلوي من بگيردش من جنگ سفارش ميدهم. يك جنگ اساسي و تمام عيار. يعني اينطوري باشد كه از يك جايي، زميني به ما حمله شود. يا موجوداتي مثل دايناسور ماموت يا چيزهايي زامبي طور حمله كنند بهمان. ميدانيد بعضي مصيبتها ما را خويشِ هم ميكنند. سيل و زلزله اين كار را نميكند. ميزند تمام ميشود ميرود و ديگر از دست كسي كاري ساخته نيست. ولي دشمنِ پشتِ دروازه هاي شهر فرق ميكند. مرد و زنهاي از خود گذشته ميخواهد كه پي بيفتند و براي ديگرانِ خويش يا ناخويش خون بدهند. جان بدهند. عُمر. آخرين بار كِي يكي ايثار كرد؟؟ اساسا دلم يك رويداد همه گير ميخواهد كه از ملالت و هرزه گي زندگي لاي فيبرهاي حمل كننده ي اينفورميشن هاي مجازي بيرونم كند. دلم حادثه ميخواهد، دلم اكت هاي بيروني و واقعي. اكتهايي خارج از جريان ديتا و توهم. خارج از عكس و ويديو. برويم سوالهايي كه گوگل نميداندشان را با تن، با پاي پياده و با چشمهاي نم نشسته مان پيدا كنيم. دلم سالِ بي گوگل ميخواهد. سال فراري دادن اطلاعات و آزاد كردن حكمت. سال سهل الوصول نبودن. فيبرها رازها را كوچ داده اند. 👇🏽👇🏽 پانوشتِ مهم: اول اينكه نقاشي از حسين احمدي نسبِ شاهكار است! دوم اينكه: قضيه را خواهشا توي ذهنتان به سياست و حكومت و آمريكا و دلار و اين خرت و پرتها تنزل ندهيد. همه چيز صرفا يك ملال آدميزادگي ست