و من رسیدم ... به وادی عشق... صحنه همه خیال من بود... لحظه های ناب داغ و گر گرفتن روی صحنه ، شبیه هیچ چیز نبود. شبیه هیچ خواب و حقیقتی نبود. و آنجا من بودم با کسی که خودم آفریده بودم و صدای بی صدای نفس تماشاگران در سکوت چشمهایشان و هیکل های بی حرکتشان ، محو و سیاه در پشت نور پنهان بود... و صدای من انگار نافذ ترین صدای دنیا بود.... پدرم گفت: چطور میخوای روی صحنه بری؟ تو که صدات به جایی نمیرسه... ناباور بود . به دخترکی که به گمانش در پی یک هوس بیفایده با همه جنگیده بود و در هنرهای زیبا بازیگری میخواند. حالا با آفیش و بروشور جشنواره تئاتر جلویش نشسته بود و او را به دیدن نمایش در تالار مولوی دعوت میکرد! پدرم آمد. و مادرم که از راهم متنفر بود. و دوستان پدرم که ناباوریشان را پشت دسته گل هایشان پنهان کرده بودند. ومن که اصلا در باغ آنها نبودم. نمایش سخت و پر زحمتی بود . سورنا مادر لوک . نویسنده داریوش مختاری. پایان نامه کارگردانی #فرشته_سرابندی بود. من و فرشته سرابندی تنها بازیگران بودیم. هر دو جایزه بهترین بازیگر دوازدهمین جشنواره تئاتر فجر رو گرفتیم. و من هنوز دانشجو بودم. عنوان جایزه من بهترین بدن و بیان بود! پدرم آمد و دیگر هیچوقت نرفت. کنارم ماند و بزرگترین مشوق من شد. و مادرم، هنوز معتقد است که وقتم را تلف کردم! بیست و چهار سال از اون روزها گذشته. در کارنامه ام بیشتر از هشتاد عنوان فیلم و سریال و تئاتر دارم. جوایز متعدد و دیپلم های افتخارم رو، همه رو با خودم آوردم این سر دنیا. گاهی فیلم های پشت صحنه دیگران رو میبینم و قلبم مچاله میشه. دوران عوض شده ، آدمها هم خیلی عوض شدن. صحنه دیگه صحنه سابق نیست. من هم آدمی نیست که بابت نوستالوژی گریه و زاری کنم.‌واقعیت جلوی چشم من هر لحظه داره بزرگ میشه و این حقیقت زندگیه. نقش فعلی مو دوست دارم و سعی میکنم توش خوب ظاهر بشم ، مثل همیشه😊 تا ببینیم زندگی چه راههای جدیدی پیش رومون میذاره... اما ....... بازیگری ، عشق همیشگی من بوده و خواهد بود❤ پ.ن. عکس اول ؛ سورنا، مادر لوک با #فرشنه_سرابندی عکس دوم؛ لباسی برای میهمانی. با #مهتاب_نصیر_پور ، نویسنده و کارگردان #محمد_رحمانیان ، سال ۱۳۷۳ ، پایان نامه بازیگری من بود #روز_بازیگر_مبارک #لادن_طباطبایی #بازیگر #نقش #صحنه #بازیگری #سینما #تئاتر #فیلم #سریال