📝 من بعد از هزار سالِ تمام حتی باز روزی مرده ام به خانه باز خواهد گشت بر می گردم تو از این تنبوره زنانِ تویِ کوچه نترس نمی گذارم شب های ساکتِ پاییزی از هول و ولایِ لرزانِ باد بترسی هر کجا که باشم باز کفن بر شانه از اشتباه مرگ می گذرم می آیم و مشق هایِ عقب مانده تو را می نویسم پتویِ چهار خانه خودم را تا زیر چانه ات بالا می کشم و بعد یک طوری پرده را کنار می زنم که باد از شمارشِ مردگانِ بی گورش نفهمد که یکی کم دارد . #سید_علی_صالحی